Πράξεις με αντικείμενα στο πάτωμα.

Ανακαλύψαμε το σύμβολο του "ίσον / =" σε ένα βιβλίο και παίξαμε μαζί του για να γίνει πιο αντιληπτό σε όλα τα παιδιά. Προηγήθηκε η διευκρίνηση ότι όταν συναντάμε αυτό το σύμβολο, αυτό σημαίνει ότι ο αριθμός των αντικειμένων που υπάρχει και στις δύο πλευρές του είναι ακριβώς ο ίδιος. Μόνο τότε μιλάμε για ισότητα.

Ξεκινήσαμε το παιχνίδι ζητώντας από ένα παιδί να φέρει συγκεκριμένο αριθμό αντικειμένων στη μία πλευρά του συμβόλου. Το επόμενο παιδί κλήθηκε να αναγνωρίσει και να ονομάσει τον αριθμό των αντικειμένων που υπήρχαν στη μια πλευρά του συμβόλου αλλά και να σκεφτεί πόσα χρειάζεται να βάλουμε από την άλλη πλευρά για να έχουμε ισότητα και να τα τοποθετήσει στη σωστή θέση. Μερικές από τις ισότητες που ετοιμάσαμε φαίνονται παρακάτω.

Έχοντας παίξει αρκετά βάζοντας αντικείμενα στην ισότητα, ξεκίνησα να τους ζητάω από τις ήδη έτοιμες ισότητες να αφαιρούν αντικείμενα από τη μια πλευρά και να προσπαθούν να βρίσκουν πόσα πρέπει να αφαιρεθούν και από την άλλη για να επανέλθει η ισότητα που διαπιστώσαμε ότι δεν ίσχυε πλέον. Τα κατάφεραν πάρα πολύ καλά κι εδώ.

Επέκταση και κλείσιμο της δραστηριότητας ήταν η προσπάθεια μου να βάλουμε και τους αριθμούς καθώς και το σύμβολο της πρόσθεσης στο παιχνίδι. Υπενθύμισα ότι οι δύο πλευρές στην ισότητα πρέπει να έχουν τον ίδιο αριθμό αντικειμένων και τους ζητούσα να μου υπολογίσουν προσθέτοντας τα αντικείμενα που μου έφερναν. Το νέο σύμβολο "συν / +" το ονομάσαμε "και" είπαμε ότι όταν το συναντάμε μπορούμε να μετράμε τα αντικείμενα όλα μαζί. Έτσι μετρούσαν τους προσθετέους, ανακοίνωναν το αποτέλεσμα και έβρισκαν την  αντίστοιχη κάρτα αριθμού και τη τοποθετούσαν για να ισχύει η ισότητα. Κάναμε τρεις πράξεις και σταματήσαμε γιατί κάποια προνήπια κουράστηκαν και δεν ήθελα να βαρεθούνε επίσης.

Αεροπλάνο με ρολάκι από χαρτί κουζίνας.

Εικονογράφηση ιστορίας + αφήγηση από τα παιδιά = δημιουργία βίντεο

 Τα παιδιά ζωγράφισαν την ιστορία που συνέθεσαν με τα έξι αντικείμενα και τους είχα υποσχεθεί ότι θα τους ετοίμαζα το βίντεο που ακολουθεί. 

Οι διακοπές είναι ο τελικός στόχος, τα μέσα μεταφοράς ο τρόπος που επέλεξε κάθε παιδί για να πάει εκεί που θέλει.

 Μέσω του προγράμματος Tuxpaint κλήθηκαν να επιλέξουν τον αέρα, τη στεριά ή τη θάλασσα και να συνθέσουν την εικόνα, επιλέγοντας κατά βούληση τα αντίστοιχα μέσα μεταφοράς από τη διπλανή μπάρα με τις εικόνες .

ΑΓΓΕΛΟΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΕΛΕΝΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΛΑΕΡΤΗΣ

ΛΑΖΑΡΟΣ

ΛΥΔΙΑ

ΜΑΛΕΝΑ

ΜΑΡΙΝΑ

ΜΕΛΙΝΑ

ΞΑΝΘΙΠΠΗ

ΟΛΓΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ Μ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ Ψ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΡΑΦΑΕΛΑ

ΣΟΦΙΑΝΟΣ

ΤΙΜΟΘΕΟΣ

ΧΑΡΗΣ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

"Έξι αντικείμενα, μία ιστορία"

 Μία μπανάνα, ένα καπέλο, μία κουκλίτσα, ένα αυτοκίνητο, ένα πόνυ και μία βαλίτσα είναι τα αντικείμενα που τυχαία επιλέχθηκαν από τις γωνιές της τάξης και με τα οποία ζητήθηκε από τα παιδιά να εμπνευστούν μια ιστορία. Η αλήθεια είναι οτι έχουμε ιδιαίτερη ευκολία στο να συνθέτουν ιστορίες, μιας που το έχουν κάνει αρκετές φορές. Αυτή τη φορά αντιμετώπισαν μια δυσκολία στο να κατευθύνουν  τη σκέψη τους στη χρήση των αντικειμένων μέσα στην ιστορία. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι περίφημο και τους αξίζουν συγχαρητήρια. 

Κωνσταντίνος- Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Λυδία.
Λαέρτης- Η Λυδία μπήκε μέσα στο αυτοκίνητο για να οδηγήσει.
Δημήτρης- Το κοριτσάκι δεν ήξερε ότι δεν επιτρεπόταν να οδηγήσουν τα παιδιά.
Χάρης- Ο μπαμπάς της ήταν αυτός που της είπε ότι δεν μπορούσε να οδηγήσει.
Παναγιώτα Μ.- Η Λυδία αφού δεν μπορούσε με το αυτοκίνητο, πήρε το πόνυ για να πάει βόλτα.
Τιμόθεος-Το πόνυ το έλεγαν Φάνμποϋ.
Μελίνα-Η Λυδία αγαπούσε πολύ το πόνυ.
Μαρίνα- Το πήρε και πήγαν σε μία παιδική χαρά.
Εμμανουέλα- και έπαιξαν με τη μπάλα,
Ραφαέλα-Μόλις τέλειωσε το παιχνίδι η Λυδία πήγε στο σπίτι να ψάξει τη βαλίτσα.
Αλέξανδρος- Ήθελε τη βαλίτσα για να πάει διακοπές.
Λευτέρης- Ήθελε να πάει κάπου μακρυά και να πάρει και το πόνυ μαζί.
Σοφιανός- Ήταν καλοκαίρι και ήθελε να πάει διακοπές κάπου που να έχει θάλασσα.
Λάζαρος- Το πόνυ θα το έβαζε στο μεγάλο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου ή θα το έδενε με ένα σκοινί από το αυτοκίνητο.
Μαλένα- Έβαλε μέσα στη βαλίτσα μαγιό, καπέλο
Όλγα- αντιηλιακό, γυαλιά ηλίου, πετσέτα και σαγιονάρες.
Χριστίνα- Θυμήθηκε ότι είχε ξεχάσει να πάρει και τη μάσκα.
Λιάνα- Ήθελε τη μάσκα για να κάνει βουτιές.
Έλενα- Το πόνυ, όταν θα κολυμπούσε η Λυδία, θα καθόταν έξω για να μην παγώσει.
Γιώργος- Έξω στη παραλία, το πόνυ θα έτρωγε μπανάνα.
Ξανθίππη- Μετά θα έτρωγαν παγωτό.
Παναγιώτης- Τελικά πήγαν διακοπές στη Ζάκυνθο.
Παναγιώτα Ψ.- Πήρε μαζί και τη φίλη της τη Μαρίνα.
Άγγελος- Τα δυο κορίτσια με την οικογένεια τους και το πόνυ έκαναν μαζί καλοκαιρινές διακοπές.

 Ολοκληρώνοντας την ιστορία προτάθηκε στα παιδιά να ζωγραφίσει ο καθένας αυτό που είπε. Η συνέχεια της δραστηριότητας με τις ζωγραφιές μας έρχεται....

Ποιο μέσο θα διάλεγα για να πάω διακοπές;

Έχουμε αναζητήσει μέσω κατευθυνόμενων ερωτήσεων τα μέσα μεταφοράς που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ταξιδέψουμε. Έχουμε ετοιμάσει ένα ιστόγραμμα στο χαρτί με τις τρεις κατηγορίες των μέσων. Μιλήσαμε για τα μέσα μεταφοράς μέσω του αέρα, της θάλασσας και της ξηράς. Για να κλείσουμε τη δραστηριότητα, ο καθένας είχε να επιλέξει ένα από αυτά τα μέσα για να πάει καλοκαιρινές διακοπές. Για τους φίλους μας που παρακολουθούν το ιστολόγιο μας  και που τυχόν δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τη ζωγραφιά μας, γράψαμε και το όνομα του μέσου, για να τους βοηθήσουμε.

Το φανάρι του Σταμάτη και του Γρηγόρη.

 Μια ιστορία της Γαλάτειας Σουρέλη επέλεξα να διαβάσω στα παιδιά προκειμένου να συζητήσουμε και να γνωρίσουμε τη σημαντικότητα του να κυκλοφορούμε με ασφάλεια στο δρόμο. Ολοκληρώνοντας τη δράση αυτή, αποφασίσαμε να ετοιμάσουμε τα δικά μας φανάρια για να παίξουμε.

«Σταμάτης και Γρηγόρης»-Σουρέλη Γαλάτεια

 Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο μικρά ανθρωπάκια. Το ένα το έλεγαν Σταμάτη και το άλλο Γρηγόρη. Μια μέρα ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης αποφάσισαν να πάνε στην πόλη , για να σώσουν τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα. 
Προχώρησαν , προχώρησαν , ώσπου συνάντησαν έναν τσοπάνο που έβοσκε τα πρόβατά του.
-Ε! πού πάτε έτσι βιαστικοί; Ρώτησε ο τσοπάνος.
-Πάμε στην πόλη είπαν τα ανθρωπάκια. 
-Και τι θα κάνετε στην πόλη, είπαν τα ανθρωπάκια.
-Θα σώσουμε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα, απάντησαν τα δυο ανθρωπάκια. 
-Εσείς θα σώσετε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα; Γέλασε ο τσοπάνος. 
-Ναι, εμείς , είπαν πάλι τα δυο ανθρωπάκια. 
-Και πώς λέγεστε , κουμπάροι; Ρώτησε ο τσοπάνος. 
-Σταμάτης , είπε το ένα ανθρωπάκι. 
-Γρηγόρης, είπε το άλλο ανθρωπάκι. Έτσι είπανε και φύγανε. Προχώρησαν , προχώρησαν πάλι και συνάντησαν ένα γεωργό που όργωνε το χωράφι του. 
-Ε! τους φώναξε ο γεωργός. Για πού το βάλατε; 
-Πάμε στην πόλη να σώσουμε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα, είπαν τα ανθρωπάκια. 
-Εσείς θα σώσετε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα! γέλασε ο γεωργός. Τι αστείο είναι πάλι αυτό; 
-Εμείς, εμείς !είπαν με σιγουριά τα δυο ανθρωπάκια. Θα δεις…
-Και πώς είναι το όνομά σας; Ρώτησε ο γεωργός. 
 -Το δικό μου είναι Σταμάτης , είπε το ένα ανθρωπάκι. Το δικό μου είναι Γρηγόρης, είπε το άλλο ανθρωπάκι. Είπανε και φύγανε. Σαν φτάσανε την πόλη, οι δυο φίλοι πήγαν στην αστυνομία. 
-Ήρθαμε να σώσουμε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα, είπαν στους αστυνομικούς.
 -Οι αστυνομικοί δε γελάσανε, μόνο ρώτησαν: Και τι ζητάτε για να σώσετε τους ανθρώπους; 
-Να μας ακούν, είπε ο Γρηγόρης.  -Να κοιτούν στα μάτια είπε ο Σταμάτης. 
-Θα σας φτιάξουμε τα σπιτάκια, να μην κρυώνετε. Μην τύχει και αρρωστήσετε, είπαν οι αστυνομικοί.
- Έτσι κι έγινε:Ο Γρηγόρης φόρεσε πράσινο κοστούμι και μπήκε σ’ ένα πράσινο σπιτάκι. Τώρα οι μεγάλοι αλλά και τα μικρά παιδιά ξέρουν κι όταν είναι στο δρόμο, κοιτούν το σπιτάκι των δυο μικρών ανθρώπων. 
-Περάστε, κάντε τη δουλειά σας. Τα αυτοκίνητα είναι σταματημένα και περιμένουν! λέει το πράσινο ανθρωπάκι, είπε ο Γρηγόρης.  
-Στοπ, και να με συμπαθάτε, ο δρόμος τώρα είναι για τα αυτοκίνητα! λέει το κόκκινο ανθρωπάκι, ο Σταμάτης.
 Έτσι ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης, τα δυο ανθρωπάκια, κατέβηκαν στην πόλη. Από τότε, τσαφ! Ανάβει ο ένας κόκκινο, τσουφ! Ο άλλος πράσινο και οι μεγάλοι και τα παιδιά δε φοβούνται πια τα αυτοκίνητα. Έχουνε γίνει φίλοι. 

Με ζωγραφική, χαρτοκοπτική και κολάζ τα φανάρια μας ήταν έτοιμα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Για να παίξουμε με τα φανάρια των πεζών,συμπεράναμε ότι πρέπει να υπάρχουν οι τροχονόμοι-φανάρια που θα κρατούν τον Σταμάτη και το Γρηγόρη και οι πεζοί που θα  ακολουθούν τις οδηγίες των τροχονόμων-φαναριών.

Σε αυτό το σημείο, όλα τα παιδιά πήραν στα χέρια τους τη κατασκευή τους και μοιράστηκαν σε δύο ομάδες μέσα στη τάξη.Τότε κλήθηκαν τα μέλη της μιας ομάδας να επιλέξουν ένα άτομο από την άλλη ομάδα, το οποίο θα γίνει το ζευγάρι του στο παιχνίδι που θα ακολουθήσει.

Είχαμε από πριν φτάσει στο συμπέρασμα για τους ρόλους που θα έχει το κάθε ζευγάρι και φτάσαμε στο δύσκολο σημείο που τους ανέθεσα να αποφασίσουν μόνοι τους, ποιον ρόλο θα υιοθετήσει ποιος. Αν και αρχικά ο ισχυρότερος χαρακτήρας από κάθε ζευγάρι μου ανακοίνωσε ότι θα είναι αυτός ο τροχονόμος, χωρίς να το έχουν από κοινού αποφασίσει ή μου ανακοίνωσαν και οι δυο ότι θα είναι τροχονόμοι, εν τέλει, μετά από κοινή συμφωνία που τους προέτρεψα να έχουν, τα παιδιά πήρα τους ρόλους τους και ξεκινήσαμε. Επειδή είχαμε μονό αριθμό παιδιών εκείνη την ημέρα, μια ομάδα αποτελούνταν από δύο πεζούς κι ένα τροχονόμο. Όλα τα ζευγάρια άλλαζαν εναλλάξ τους ρόλους τους.

 Οι τροχονόμοι-φανάρια πήραν συγκεκριμένη θέση στην αυλή και οι πεζοί περιφέρονταν σε ένα υποτιθέμενο κύκλο, όπου σταματούσαν μόνο να ελέγξουν το φανάρι του ζευγαριού τους και τα άλλα τα προσπερνούσαν σαν να μην υπήρχαν. Οι τροχονόμοι αποφάσιζαν μόνοι τους κάθε φορά ποιο φανάρι θα είχαν ψηλά όταν έβλεπαν τον πεζό τους και πότε θα έκαναν την αλλαγή.

 Ήταν ένα παιχνίδι ευχάριστο που τα διασκέδασε αρκετά και μας έδωσε αφορμή να μιλήσουμε στη συνέχεια για τον ρόλο του κανονικού τροχονόμου καθώς και για συγκεκριμένα σήματα της τροχαίας.

Απαίτηση των παιδιών να κατασκευάσουμε και τα φανάρια για τα αυτοκίνητα. Πράγματι η επιθυμία τους ικανοποιήθηκε χωρίς όμως να προλάβουμε το παιχνίδι. Ακολουθεί τις προσεχείς ημέρες.

Κυκλοφοριακή αγωγή

Η συζήτηση μας ξεκίνησε από την ερώτηση μου: Για ποιους λόγους χρησιμοποιεί κάποιος το αυτοκίνητο του;

Οι απαντήσεις ήταν όλες σωστές και ήταν αυτές που μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποιούμε γενικώς το αυτοκίνητο για να μεταφερθούμε κάπου.

Η συνέχεια ήταν να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας και να περιγράψουμε τι είναι αυτό που βλέπουμε όταν κοιτάζουμε ένα αυτοκίνητο.

Το φύλλο εργασίας που δόθηκε είχε το περίγραμμα δυο αυτοκινήτων, τα οποία τα παιδιά κλήθηκαν να κόψουν και μετά  να ζωγραφίσουν με όλα αυτά που μου είχαν αναφέρει προηγουμένως.

Την επόμενη ημέρα τους ζήτησα να μου περιγράψουν τι βλέπουν σε ένα δρόμο και να προσπαθήσουν να το σχεδιάσουν. Πρώτα σχεδίασαν τον δρόμο, έπειτα κολλήσαμε τα αυτοκίνητα και ακολούθως πρόσθεσαν στις ζωγραφιές τους τις οπτικές μνήμες που είχε ο καθένας από τον δρόμο.

Οι δημιουργοί έφεραν τις ζωγραφιές τους στην παρεούλα και περιέγραφαν τα σχέδια τους. Ζητήστε τους να το κάνουν και στο σπίτι είναι πολύ ενδιαφέροντα, όσα ετοίμασαν.