Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Το ταξίδι με το αερόστατο είναι μεγάλο και..

άραγε μπορούμε να ταξιδέψουμε στα αλήθεια μαζί του και να μας μεταφέρει εκεί που επιθυμεί ο καθένας; 
- "Οχι, αυτό δεν γίνεται" ήταν η απάντηση των παιδιών.
- Αφού δεν γίνεται να είμαστε εμείς μέσα, τι θα μπορούσαμε να βάλουμε για να μας εκπροσωπεί; τους ρώτησα μετά. Οι απαντήσεις ήταν πολλές και ποικίλες (δυστυχώς δεν τις κατέγραψα), κράτησα αυτή που με εξυπηρετούσε.
- "Να βάλουμε το όνομα μας." Αυτή ήταν η απάντηση που περίμενα να ακούσω. Παραδεχτήκαμε όλοι στην παρέα ότι ήταν πολύ καλή ιδέα αλλά προβληματιστήκαμε γιατι τα μεγέθη των ονομάτων ήταν μεγάλα. Κάπως έτσι καταλήξαμε να φέρει κάθε παιδί την κάρτα με το όνομα τους και να διαλέξει από εκεί το γράμμα που θέλει να ταξιδέψει. Οταν γινόταν ίδια επιλογή γράμματος από τα παιδιά, προσπαθούσα να ανατρέψω την αποφάση λέγοντας ότι καλό θα ήταν να στείλουμε διαφορετικά γράμματα στο ταξίδι έτσι ώστε να δώσουμε την ευκαιρία σε πολλά από αυτά να γνωρίσουν τον κόσμο. Έτσι επέλεγαν ένα γράμμα που δεν ήταν ήδη επιβάτης του φανταστικού μας ταξιδιού.
 Tα γράμματα μοιράστηκαν στα παιδιά, σύμφωνα πάντα με την επιλογή που είχαν κάνει και προτάθηκε να τα ζωγραφίσουν με ένα ιδιαίτερο και ευχάριστο τρόπο. Τους μοίρασα μπατονέτες, επέλεξαν χρώμα δαχτυλομπογιάς και ξεκίνησαν τη δουλειά προκειμένου να γεμίσουν τα γραμματάκια τους. 







  Για την συνέχεια θα έχουμε χαρτοκοπτική των γραμμάτων και κολάζ σε σκληρό χαρτόνι για να μπορέσουν να ταξιδέψουν οι επιβάτες μας.

 Σαν επέκταση της δραστηριότητας αλλά και προσπάθεια καλλιέργειας της φαντασίας και ανάπτυξης της σκέψης, τα παιδιά ρωτήθηκαν "Ποιον θα ήθελαν να πάρουν μαζί τους στο ταξίδι και γιατί;" 
 Οι απαντήσεις που μου έδωσαν είναι οι εξής:
Άγγελος- τον μπαμπά και τη μαμά μου επειδή είναι γονείς μου.
Σοφία- τον αδερφό μου, τη μαμά και τον θείο γιατί η μαμά είναι γυναίκα του μπαμπά και ο αδερφός μου, όταν έρθει ο μπαμπάς θα πετάξει πάνω του.
Γιάννης Μ.- τα ζωάκια μου για να παίζω.
Λιάνα- τη Ραφαέλα και το σκυλάκι μου, για να παίζουμε με το σκυλί και να του πετάμε τη μπάλα.
Λυδία- τη Μαρίνα γιατί είναι η καλύτερη μου φίλη.
Σταύρος- τη Ζηνοβία γιατί είναι αδερφή μου.
Μαλένα- τη μαμά για να κολυμπάμε μαζί.
Λάζαρος- όλη την οικογένεια μου, γιατί έχω συνηθίσει έτσι.
Σοφιανός- τη μαμά, τον αδερφό μου, τη γιαγιά, το νονό και τον μπαμπά γιατί τους αγαπώ.
Χρήστος- τα ξαδέρφια μου γιατί πηγαίνω κάθε φορά σπίτι τους και παίζω μαζί τους.
Ζηνοβία - τις ξαδέρφες μου και την οικογένεια μου γιατί τους αγαπάω όλους.
Τιμόθεος - την Αναστασία, γιατί αυτή είναι η αδερφή μου.
Μαρία - τη μαμά, τον μπαμπά, την Έλενα γιατί έτσι...
Μάριαμ - θα ταξίδευα με την αδερφή μου που την αγαπάω.
Χάρης - θα έπαιρνα μαζί μου τον μπαμπά γιατί παίζουμε μαζί αυτοκινητάκια.
Μαργαρίτα - Τον Παναγιώτη τον αδερφό μου, γιατί κάνουμε τα πάντα μαζί.
Ραφαέλα- θα έπαιρνα τη μαμά, το μπαμπά και τον αδερφό μου, γιατί τους αγαπάω πάρα πολύ.
Γιάννης Π. - Τη μαμά, το μπαμπά κια τον αδερφό μου για να μην χαθώ.
Μαρίνα - Τη Ραφαέλα, τη μαμά και τον μπαμπά για να μας προσέχουν όταν θα παίζουμε.
Ελιντόν - Τη μαμά, το μπαμπά και τον Έλβις. Μαζί θα κάνουμε παιχνίδι.
Αριάδνη - Τον Μπίλο γιατί είναι φίλος μου, τη νονά, τον Κυριάκο γιατί παίζει ορισμένες φορές μαζί μας, τη μαμ΄ακαι τον μπαμπά που αγαπάω.
 Να αναφέρω εδώ ότι τα παιδιά θυμόντουσαν πολύ καλά την αρχική τους σκέψη για το που θια ήθελαν να ταξιδέψουν και σύμφωνα με αυτήν ήταν οι απαντήσεις τους.

Η πρώτη ομαδική εργασία του τμήματος

 Ολοι είμαστε φίλοι κι αν δεν είμαστε ακόμα, θα γνωριστούμε και θα γίνουμε. Γι' αυτό τον λόγο ζήτησα να προσπαθήσουμε να ζωγραφίσουμε τη παρεούλα μας. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα πραγματοποιήθηκε στο τέλος της πρώτης εβδομάδας φοίτησης των μικρών μου φίλων, όμως δεν γινόταν να αναρτηθεί αν προηγουμένως δεν είχα τη σύμφωνη γνώμη όλων των γονέων.
 Η αναφορά στη χρονική στιγμή έχει σημασία γιατί αυτή ήταν η πρώτη απόπειρα που έγινε γενικώς απο νήπια και προνήπια να σχεδιάσουν κάτι, όταν μάλιστα υπάρχουν παιδιά στο τμήμα που δεν είχαν πριν καμία επαφή με τον γραπτό λόγο γενικότερα. Θαυμάστε λοιπόν τους φετινούς μας καλλιτέχνες!!!


Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Τα γραμματο-καπάκια μας



 Μιας που μαζεύουμε καθημερινά αρκετά καπάκια είπα να επωφεληθώ λίγο και τους ετοίμασα ένα καινούριο παιχνίδι. Μέσα στο κουτί υπάρχουν καπάκια με τα γράμματα των ονομάτων των παιδιών όλης της τάξης. Η πρόταση μου αρχικά ήταν για την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων, κατά την οποία τα παιδιά που επέλεγαν τα γραμματοκαπάκια καλούνται να πάρουν τη κάρτα με το όνομα τους από το συρτάρι τους και να προσπαθήσουν να σχηματίσουν το όνομα τους. Οταν το ολοκληρώσουν μπορούν να ζητήσουν από το φίλο τους να ανταλλάξουν κάρτα, με αυτόν που παίζουν μαζί ή ακόμα και να πάνε σε οποιοδήποτε παιδί στη τάξη και να του ζητήσουν τη κάρτα του, με τη δέσμευση να την επιστρέψουν μόλις αρχίσουμε να μαζεύουμε τη τάξη.
Οι πρώτοι παίχτες πάντως πέρασαν ευχάριστα την ώρα τους.

Ο Μπόμπος "αυτοπροσώπως".



  Το χαριτωμένο δεινοσαυράκι, ήρωας του βιβλίου που διαβάσαμε, είναι η  πρώτη τους κατασκευή, την οποία πήραν με περίσσια περηφάνεια στο σπίτι τους. Δαχτυλομπογιά, χαρτοκοπτική και δαχτυλομπογιά  για το ρολάκι-στήριγμα στη πλάτη του Μπόμπου, ήταν οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν.



Στην αρχή της εβδομάδας είχαν όλα μαζί τα παιδιά ζωγραφίσει και το γυμνό δεντράκι που πρωταγωνιστεί στην ιστορία μας.



Προσπαθώντας να γνωρίσουμε διαφορετικά υλικά ζωγραφικής, το δέντρο το ζωγράφισαν με κηρομπογιές...



 ενώ για τα φύλλα, τα οποία και έκοψαν μετά, χρησιμοποίησαν μαρκαδόρους.

Η ιστορία εκτυλίχθηκε μπροστά τους με τον Μπόμπο και το δέντρο να συνομιλούν και κατέληξε να ζητήσει ο δεινόσαυρος τη βοήθεια των παιδιών για να βρει τα φύλλα για το δέντρο. Τα παιδιά κλήθηκαν να διαλέξουν από ένα φίλο τους, να πιαστούν χέρι χέρι και να αναζητήσουν μέσα στη τάξη τα φύλλα, τα οποία είχα φροντίσει εγώ να σκορπίσω νωρίτερα. Κάθε ζευγάρι μπορούσε να μεταφέρει μέχρι δύο φύλλα τη φορά και δεν επιτρεπόταν να αφήσει το χέρι του άλλου. Αφού συγκεντρώθηκαν όλα τα φύλλα, ερχόντουσαν με τη σειρά για να τα κολλήσουν. Το αποτέλεσμα μας αντάμειψε όλους δικαίως!



Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

"Αν είχες ένα δικό σου αερόστατο, σε ποιο παραμυθένιο χώρο θα ήθελες να ταξιδέψεις?"

Αυτή ήταν η ερώτηση που έκανα στα παιδιά για να ξεκινήσω τη δραστηριότητα. Οι απαντήσεις που κατέγραψα ήταν πολύ ενδιαφέρουσες:
 Αν πετούσα με το δικό μου αερόστατο, θα ήθελα να πάω σε:

  • Σοφιανός - πυροσβεστικό σταθμό
  • Μαλένα - πισίνα με γοργόνες
  • Παναγιώτα - θάλασσα
  • Άγγελος - Βόρειο Πόλο
  • Κωνσταντίνος - ορφανοτροφείο σκυλιών
  • Λάζαρος - Αμερική
  • Λυδία - σχολείο
  • Όλγα - χώρα της Barbie
  • Γιάννης Π. - χιόνια
  • Ραφαέλα - κάστρο με πριγκίπισσα
  • Τιμόθεος - ξενοδοχείο
  • Σταύρος - ζούγκλα
  • Αριάδνη - βασίλειο της Έλσα
  • Σοφία - βασίλειο του βασιλιά
  • Μαργαρίτα - δάσος
  • Ελιντόν - σπίτι
  • Μαρίνα - σταθμός τρένων
  • Ζηνοβία - μπουμπούκι λουλουδιού
  • Γιάννης - Μίκυ και Μίνι 
  • Μάριαμ - βουνά
  • Λιάνα - παλάτι
  • Μαρία - φουσκωτά
  • Γιώργος - μαγικό σπίτι
  • Χάρης - ξωτικό.
Για τη συνέχεια δόθηκε στα παιδιά ένα φύλλο εργασίας με ένα αερόστατο, το οποίο κλήθηκαν να ζωγραφίσουν με χρώματα της αρεσκείας τους, να το κόψουν και βέβαια να γράψουν από πίσω το όνομα τους για να το αναγνωρίζουμε. 
 Προσεχώς θα αναρτηθούν και σχετικές φωτογραφίες καθώς και η επέκταση της δραστηριότητας.

Κάρτες ονομάτων


Μοιράστηκαν και φέτος οι κάρτες με τα ονόματα των μαθητών και ταυτόχρονα ξεκίνησαν και τα παιχνίδια με αυτές. 
Αρχικά οι κάρτες σκορπίστηκαν στο πάτωμα, στη παρεούλα και ζητήθηκε από τα παιδιά να έρχονται με τη σειρά και όσοι αναγνωρίζουν το όνομα τους να παίρνουν τη κάρτα. Όσοι δεν το αναγνώριζαν, τους βοηθήσαμε οι υπόλοιποι διαβάζοντας αργά και δυνατά τα γράμματα του ονόματος. Τα παιδιά κράτησαν για λίγο τη κάρτα στα χέρια τους και μετά την άφησαν στο πάτωμα. Κλήθηκαν για δεύτερη φορά να έρθουν να την πάρουν. Εννοείται ότι όσες φορές ζητήσαν βοήθεια, οι μη γνωρίζοντες το όνομα τους, την είχαν απλόχερα.
 Αφού παίξαμε αυτό άλλη μια φορά, μοιράζοντας συνεχώς επιβραβεύσεις, η συνέχεια ήρθε πιο διασκεδαστική, αφού τα παιδιά άφηναν κάτω τη κάρτα και έκαναν βόλτα στη τάξη (τρέχοντας, πηδώντας, μπουσουλώντας) και μετά ερχόντουσαν να βρουν το όνομα, όταν τους καλούσα εγώ. Σε αυτό το σημείο βέβαια εγώ, χωρίς να γίνω αντιληπτή ανακάτευα τις κάρτες για να δυσκολέψω λίγο το παιχνίδι. Το αποτέλεσμα κάθε φορά ήταν το επιθυμητό, να αναγνωρίζουν δηλαδή τα μικρά το όνομα τους. 
 Στο τέλος της δραστηριότητας τα νηπιάκια κλήθηκαν να φυλάξουν καθένα τη κάρτα του, για τα επόμενα παιχνίδια, στο συρτάρι τους, κάνοντας ταύτιση των γραμμάτων της κάρτας με αυτά που έχει η ετικέτα πάνω στο συρτάρι.
 Επιπλέον το όνομα των παιδιών για να το βλέπουν και να εξοικειωθούν κάποια στιγμή με τη διαδικασία της αντιγραφής, υπάρχει και πάνω στα μπολ με τις μπογιές του. Κάθε φορά που το χρειάζονται, οφείλουν να διαβάσουν το όνομα για να πάρουν το δικό τους μπολ και σε κάθε εργασία τους θα βλέπουν από εκεί και θα αντιγράφουν το όνομα τους.
 Καλό μας ταξίδι  λοιπόν και φέτος στον κόσμο των γραμμάτων.
 

Ο ΜΠΟΜΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΥΜΝΟ ΔΕΝΤΡΑΚΙ ΤΟΥ ΦΙΡΦΙΡΙΚΟΥ.

Δύσκολες οι προσαρμογές για είκοσι πέντε διαφορετικές προσωπικότητες μέσα στον ίδιο χώρο, όμως το προσπαθούμε και μάλιστα στόχος είναι να είναι παιχνιώδεις οι δραστηριότητες για να έχουμε συμμετέχοντες χαμογελαστούς και ευχαριστημένους. Για το λόγο αυτό προσπάθησα να εντάξω στην παρακάτω ιστορία, τον αγαπημένο τους πλέον Μπόμπο. Είναι μια ιστορία-συνέχεια θα μπορούσα να πω της περσινής ιστορίας "Ο Φιρφιρίκος και το γυμνό δεντράκι" που μας βοήθησε να κάνουμε μια εισαγωγή και να μιλήσουμε για το Φθινόπωρο αλλά κυρίως να εντάξουμε στο καθημερινό μας πρόγραμμα τη συμπλήρωση του ημερολογίου.










 Έγινε λοιπόν αφήγηση της ιστορίας σήμερα με τον Μπόμπο και το γυμνό δεντράκι, που είχαν τη προηγούμενη ημέρα ετοιμάσει τα παιδιά, να συνδιαλέγονται. Ο Μπόμπος ζήτησε τη βοήθεια των παιδιών, τα οποία ανταποκρίθηκαν με χαρά και όντας ζευγάρια μάζεψαν όλα τα φυλλαράκια, που είχα σκορπίσει στη τάξη. Να σημειώσω εδώ ότι τα φύλλα τα είχαν ζωγραφίσει και τα είχαν κόψει τα ίδια τα παιδιά εχθές. 
 Τις προσεχείς ημέρες θα αναρτήσω και φωτογραφίες από τις συγκεκριμένες δράσεις, αφού ακόμα περιμένω την έγκριση από κάποιες μανούλες.
 Σημασία πάντως έχει ότι τα φύλλα-ημέρες της εβδομάδας μπήκαν στη θέση τους και από σήμερα αρχίσαμε και επισήμως να κάνουμε ημερολόγιο.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΟΥΛΑΣ

 Το τραγούδι με τους κανόνες της παρεούλας, είναι βασισμένο σαν ιδέα σε ιστολόγιο που βρήκα σε καλοκαιρινές αναζητήσεις μου. Εχω αλλάξει τους στίχους βέβαια για να το οικειοποιηθώ αλλά και για να μπορέσω να βάλω κινήσεις μέσα να το συνοδεύουν. Μου το ζητήσατε λοιπόν και .....


Στην παρεούλα σαν θα καθίσω
το στοματάκι μου έχω κλειστό,
μα το χεράκι σαν θα σηκώσω 
τότε τον λόγο θα πάρω κι εγώ.

Με προσοχή ακούω τι λένε
όλοι οι φίλοι μου κάθε φορά,
ποτέ δεν πετάγομαι και περιμένω
τη δική μου τη σειρά.

Ελάτε να κάνουμε τη παρεούλα
μία μεγάλη αγκαλιά,
κορίτσια αγόρια είμαστε φίλοι 
και ξεκινάμε τη δουλειά. 

Ο ρυθμός που κρατάμε για να το μελοποιήσουμε είναι από το τραγούδι "Έχω ένα σώμα"από το cd Ζουζούνια, Μιλάμε για τους αριθμούς.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ


Ο Μπόμπος ο μικρός δεινόσαυρος έφτασε σε ηλικία για να πάει στο πρώτο του σχολείο. Ο ίδιος αισθάνεται ακόμα μικρός και δεν θέλει να πάει, όμως τελικά συνειδητοποιεί ότι του αρέσει πολύ το σχολείο και ότι έχει πολλά οφέλη να αποκομίσει από εκεί.
Μέσα από τα συναισθήματα και τις ανασφάλειες του Μπόμπου προσπάθησα να βοηθήσω τους νέους μαθητές του τμήματος να καταλαβουν ότι δεν είναι μόνοι τους σε όλα αυτά που νιώθουν και ότι σύντομα θα προσαρμοστούν και αυτοί, όπως το μικρό μας δεινοσαυράκι.
Αυτήν την εβδομάδα λοιπόν, ο Μπόμπος άρχισε να ζωντανεύει μπρος στα μάτια τους. Αρχικά όλα τα παιδιά ζωγράφισαν τον ήρωα με δαχτυλομπογιές και τις επόμενες ημέρες ακολουθεί η συνέχεια των Μπόμπο-δραστηριοτήτων.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ 2013-2014






























Επισκεφτήκαμε τον χώρο του Ειδικού Δημοτικού Περάματος καθήσαμε όλοι παρέα και...

Οι μαθητές του νηπιαγωγείου ετοίμασαν και παρέδωσαν με χαρά στο γυμναστή του 1ου Δημοτικού Περάματος ένα ζάρι για τα παιχνίδια τους στην αυλή. Μετά από συνεννόηση με τον συνάδελφο, ο ίδιος ήρθε στη τάξη και μας ζήτησε να του δανείσουμε ένα ζάρι μεγάλο. Εμείς δεν είχαμε και έτσι προέκυψε η πρόταση να κατασκευάσουμε ένα και να το δωρίσουμε.   


Καλέσαμε τους φίλους μας για να κόψουμε τη πίτα, έτσι για να μην ξεχνάμε και τα έθιμα μας.


 Τις απόκριες τους καλέσαμε για να κατασκευάσουμε παρέα μάσκες. Φτιάξαμε πάπιες , τις οποίες φορέσαμε και με ενθουσιασμό παρουσιάσαμε στους φίλους μας και ένα χορευτικό που είχαμε ετοιμάσει . "Η πάπια" είναι ο τίτλος του τραγουδιού που χορέψαμε, μιας που κι αυτή ανήκει στα πτηνά.





Στο ειδικό σχολείο πραγματοποιήθηκε το εργαστήρι κατασκευής της κυρα-Σαρακοστής.


Όταν δουλεύεις όμως πεινάς, γι'αυτό κι εμείς κανονίσαμε να πάρουμε το πρωινό μας παρέα.



Στα πλαίσια της από κοινού συμμετοχής των δύο σχολείων στην εκστρατεία της actionaid... 


και...



Με αφορμή τη παγκόσμια ημέρα "Draw a bird", καλέσαμε τα παιδιά και καθίσαν μάλιστα για πρώτη φορά, ανάμεσα στα νήπια, στα παγκάκια. Τα νήπια έκαναν χώρο να καθίσουν οι φίλοι τους με χαρά και απόλυτη αποδοχή της διαφορετικής εικόνας που είχαν τα παιδιά του ειδικού. Για να γράψουμε το ποίημα, ξεκινούσα εγώ τη φράση "όλα τα πουλιά " και συνέχιζαν τα παιδιά.





Έπιασαν όλοι μαρκαδόρους και ψαλίδια και ζωγράφισαν το δικό τους πτηνό, έτσι όπως το φανταζόταν ο καθένας.


Καλέσαμε τις μανούλες και μας βοήθησαν να κατασκευάσουμε τα καραβάκια μας για να μπορέσουμε να συμμετέχουμε στην Ημέρα Ολυμπιακής Παιδείας.


Πήγαμε όλοι στο ειδικό σχολείο και αφού παρακολουθήσαμε παρουσιάσεις και βιντεο με διάφορα είδη χορού,  χορέψαμε και διασκεδάσαμε.


Επισκεφτήκαμε τους φίλους μας, τους ευχηθήκαμε, τους δώσαμε το δώρο που τους είχαμε ετοιμάσει και παρακολουθήσαμε παράσταση κουκλοθεάτρου που δόθηκε από τους εκπαιδευτικούς.








































Τα παιδιά του 9ου Νηπιαγωγείου Περάματος , αυτή τη χρονιά, ξεκίνησαν κοιτώντας με περιέργεια και άλλα ανάμικτα συναισθήματα τα "άλλα" παιδιά δίπλα μας. Η χρονιά τέλειωσε και τα ''άλλα" παιδιά έγιναν σιγά σιγά φίλοι μας, των οποίων τη παρέα αναζητήσαμε σε πολλές παραπάνω δραστηριότητες από αυτές που είχαμε προγραμματίσει αλλά και από άλλες που δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε φωτογραφικό υλικό για να σας δείξουμε.

 Θερμά συγχαρητήρια στα ταχυδρομικά περιστέρια  των δύο σχολείων για τις πετυχημένες αποστολές τους και τις αξέχαστες στιγμές που μας χάρισαν.
 Ευχαριστώ πολύ τους συναδέλφους για την άψογη συνεργασία και τη μεγάλη προσπάθεια τους να ανταποκρίνονται στα καλέσματα μας, μιας που γι'αυτούς οι μετακινήσεις ήταν πολύ πιο δύσκολες.