Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γίγαντας, ένας μεγάλος γίγαντας, τόσο μεγάλος, όσο σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι μαζί.
Τον ίδιο καιρό κάπου κοντά στο γίγαντα ήταν κι ένας νάνος. Ένας μικρός νάνος.
Νάνος και γίγαντας ζούσαν ο καθένας στον τόπο του χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλο. Τους χώριζε άλλωστε ένα τεράστιο αυλάκι, μια ολόκληρη θάλασσα.
Κάθε πρωί ο μεγάλος γίγαντας έβανε στο στόμα του τα δυο του χέρια, τα κανε χωνί και φώναζε στο μικρό νάνο: «Γεια σου, γείτονα». Έπαιρναν τη φωνή του τα κύματα και την πήγαιναν κατευθείαν στ΄ αυτιά του μικρού νάνου. Άρπαζε τότε κι εκείνος έναν τεράστιο κόχυλα, εφτά φορές πιο μεγάλο απ΄ το μπόι του, και φώναζε: «Γειά σου και σένα».
Και ήταν ευτυχισμένοι… Και περνούσε ο καιρός. Ο νάνος κοίταγε τη δουλειά του, ο γίγαντας τη δικιά του, και ζούσαν αγαπημένοι…
Ένα πρωί όμως ο μεγάλος γίγαντας φόρεσε ένα περίεργο καπέλο και μια ακόμα πιο περίεργη στολή. Φόρεσε και κάτι μεγάλες μπότες και μετά έκανε ένα μεγάλο πήδημα, έφτασε μπροστά στην πόρτα του μικρού νάνου και, βανοντάς του μια λόγχη μπροστά στην κοιλιά, του είπε : «Ήρθα να σου πάρω το σπίτι σου΄ παραδώσου!».
Ο μικρός νάνος στην αρχή το πέρασε για χωρατό. «Κοίτα χωρατατζής που ναι ο μεγάλος γίγαντας!» σκέφτηκε. Και φέρνοντας στο νου του το γνωστό τους χαιρετισμό, του φώναξε:
-Γειά σου, γείτονα!
Ο γίγαντας όμως δεν καταλάβαινε πια από τέτοια. Πίεσε τη λόγχη πάνω στην κοιλιά του μικρού νάνου και άγρια του ξαναφώναξε:
-Παραδώσου!
Ο μικρός νάνος τότε κατάλαβε. Πέταξε τον τεράστιο κόχυλα, που μ΄ αυτόν φώναζε το «γειά σου, γείτονα», και απομακρύνθηκε λίγο΄ κοίταξε λυπημένος κατάματα το μεγάλο γίγαντα και χωρίς κανέναν φόβο του είπε:
-Όχι, δεν παραδίνομαι!
Αμέσως μετά έτρεξε, έφτασε στο μικρό καλύβι του και σε λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στα χέρια του μια σφεντόνα. Στάθηκε μπροστά στο γίγαντα και περίμενε.
Ο μεγάλος γίγαντας τα χασε για λίγο. Ύστερα χύθηκε πάνω στο μικρό νάνο θέλοντας να τον συντρίψει. Έγινε όμως κάτι απίστευτο. Ο μικρός νάνος νίκησε το μεγάλο γίγαντα! Ο μεγάλος γίγαντας το βαλε στα πόδια…
Έτσι οι Έλληνες του σαράντα, όπως ο μικρός νάνος του παραμυθιού, όταν η Ιταλία ζήτησε να της παραδώσουν τη χώρα τους, απάντησαν, όπως και κείνος, μ΄ένα θαρραλέο και αποφασιστικό ΟΧΙ!
Δεν είναι όμως μόνο πως είπαν το ΟΧΙ. Το διαφέντεψαν στη συνέχεια παλικαρίσια και νικηφόρα πάνω στις βουνοκορφές.
ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΣΟΥΡΕΛΗ
Διαβάσαμε την ιστορία και αρχικά αναζητήσαμε τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, καταγράφοντας τις απαντήσεις τους.
Πως να έθιωθε άραγε ο γίγαντας όταν είπε στον νάνο "Παραδώσου";
-κακία
-νεύρα
-θυμό
-ένιωθε άγρια
Πώς ένιωσε ο μικρός νάνος στην αρχή;
-απορία
-στεναχώρια
-ένιωσε άσχημα
-απογοητεύτηκε
Όταν κατάλαβε ο νάνος τι συνέβαινε, πώς ένιωσε;
-θάρρος
-δύναμη
-πίστη στη καρδιά
-γενναιότητα, γι' αυτό είπε ΟΧΙ.
Έχοντας αναφερθεί από την προηγούμενη ημέρα στο σήμα της ειρήνης, στα θετικά αυτής αλλά και στα αρνητικά αποτελέσματα του πολέμου, με αφορμή την παραπάνω ιστορία, ζήτησα από τα παιδιά να σκεφτούν αν υπήρχε σύμβολο του πολέμου, ποια μορφή θα είχε;
Αν είχε λοιπόν σύμβολο ο πόλεμος θα είχε:
-φωτιές και αίματα
-πιστόλια
-μαχαίρια
-σφαίρες
-ανθρώπους που πυροβολούν με πιστόλια
-βασανιστήρια, γιατί αυτά γίνονται στους πολέμους
-όπλα
-το σήμα θα ήταν στρογγυλό με πιστόλια
-θα είχε πάνω του πιρούνια που καρφώνουν και βγάζουν αίμα
-χειροβομβίδες
-ανθρώπους να σκοτώνονται
-βόμβες
-κακούς που πολεμάνε και πέφτουν κάτω.
Τα παιδιά έχοντας ταυτίσει το πόλεμο με τόσο αρνητικές εικόνες, δείχνουν να συνειδητοποιουν τις αρνητικές επιπτώσεις αυτού. Για να διώξουμε αυτές τις άσχημες εικόνες που σχημάτισαν στο μυαλό τους, τους ζήτησα να μου περιγράψουν με ποιο τρόπο η ΕΙΡΗΝΗ θα έδειχνε με το σύμβολο της τη χαρά της, πως θα μπορούσε να είναι στολισμένο;
-με παιδάκια να παίζουν στη παιδική χαρά
-χαρούμενα πρόσωπα
-με το να υπάρχει αγάπη
-με παιδιά που κάνουν τσουλήθρα
-με παιδιά που πάνε σχολείο
-θα μπορούσε να ήταν στολισμένο με στρουμφάκια,
ήταν οι απαντήσεις που δέχτηκα.
Ποιον θα βάζατε αρχηγό της ΕΙΡΗΝΗΣ και ποιον του ΠΟΛΕΜΟΥ, διαλέγοντας πρόσωπα από γνωστούς τηλεοπτικούς ήρωες;
Για τον ΠΟΛΕΜΟ προτάθηκαν δυο υποψήφιοι:
-Χαλκ
-Φρόζεν
Για την ΕΙΡΗΝΗ υπήρξαν πολλοί περισσότεροι:
-Θορν
-Σπιντερμαν
-Κάπταιν Αμέρικα
-Σούπερμαν
-Κάρα
-Μπατμαν
-Φλας
-Ντόρα
-Ρόμπιν
-Άιρονμαν
-Ωραία Κοιμωμένη
-Μπάρμπι
-Μακουήν
-Γουίνξ
Στις διευκρινιστικές ερωτήσεις που τους έκανα αναφορικά με τα ονόματα, αν τα πρόφερα σωστά ή όχι, μου απαντούσαν ο Θορν, αυτός που είναι καλός ή η Φρόζεν είναι κακιά γιατί τα πάγωσε όλα. Κάνοντας τα ίδια τα παιδιά διάκριση μεταξύ του καλού και του κακού, θέλησα να μάθω γιατί οι καλοί είναι περισσότεροι από τους κακούς αρχηγούς. Οι απαντήσεις τους ήταν απλές και στοχευμένες.
-οι καλοί μόνο κάνουν καλά πράγματα
-οι καλοί θέλουν να σώσουν τον κόσμο
-οι καλοί υπάρχουν για να πολεμάνε τους κακούς
-οι καλοί είναι αυτοί που σώζουν τα παιδιά
αλλα και τους ενήλικες
-οι καλοί κάνους καλές πράξεις και γενικώς βοηθάνε τον κόσμο.
