Πίνακες ζωγραφικής για την Άνοιξη.

Alfred Thompson Bricher, Springtime

Alphonse Maria Mucha, Spirit of Spring

Claude Monet Monet, Spring Flowers

                                              Edward Henry Potthast Walking in the Hills

Fishing in Spring, Van Gogh

"Παπαρούνες" Κλωντ Μονέ

La-Strada del Lago, Guido Borelli

Pierre Auguste Renoir, Spring Bouquet

                                                   Vincent van Gogh, Sunflowers,1888

The Florists or Spring, Francisco Goya

Γερανιώτης Δημήτριος-Κοπέλα σε Αγρό, 1905

"Γυναίκες στον κήπο" Κλωντ Μονε

Σαββίδης Συμεών-Μελέτη χρωμάτων, 1910

Όλους τους παραπάνω πίνακες, τους βρήκα στο διαδίκτυο, για τους τέσσερις τελευταίους δε, δυστυχώς δεν μπόρεσα να εντοπίσω τους τίτλους των έργων και τα ονόματα των καλλιτεχνών.

Παραδοσιακές φορεσιές και προγραφή.

 Ένα προγραφικό παιχνίδι συνδυασμένο με κίνηση, παίξαμε προκειμένου τα νήπια να αναγνωρίζουν συγκεκριμένα τμήματα των παραδοσιακών στολών του τόπου μας.

 Πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, κάθε παιδί είχε αφήσει στη θέση του στο τραπέζι, ένα χαρτί και ένα μαρκαδόρο. 

 Μαζευόμαστε όλοι στη παρεούλα και τους εξηγώ ότι θα τους κάνω ερωτήσεις, θα βρίσκουν την απάντηση προφορικά, μετά θα μου δείχνουν το συγκεκριμένο σημείο της φορεσιάς σε μία εικόνα από αυτές που υπάρχουν στον πίνακα αναφοράς και μετά θα τρέχουν γρήγορα στα τραπέζια, όπου θα πρέπει να αντιγράψουν την απάντηση στο χαρτί τους. Τη λέξη-απάντηση μόλις τη βρουν, τους τη γράφω εγώ στον πίνακα, εντοπίζοντας βέβαια πάντοτε τα γράμματα που χρειαζόμαστε, μαζί με τα παιδιά.

 Οι ερωτήσεις που τους έκανα ήταν οι παρακάτω:

 -Τι έχουν οι περισσότερες γυναικείες φορεσιές στο κεφάλι;

 -Τι φοράνε οι γυναίκες πάνω από τις φούστες και το δένουν πίσω στη μέση τους;

 -Πως λέγεται το παπούτσι του τσολιά;

 -Πως λέγεται το λευκό ρούχο που έχουν οι περισσότερες παραδοσιακές φορεσιές, γυναικείες και ανδρικές, στο πάνω μέρος του σώματος; 

 -Πως ονομάζεται το ρούχο που φοριέται πάνω από το πουκάμισο;

 Απαραίτητη προυπόθεση για να τρέξουν για την αντιγραφή τους ήταν να μου δείξουν, σε όποια παραδοσιακή φορεσιά, επέλεγαν τα ίδια, τη λέξη που ψάχναμε κάθε φορά.

 Ακολουθούν οι απαντήσεις-γραπτά των συμμετεχόντων στο παιχνίδι μας.

Γνωρίζετε εσείς με ποιο τρόπο τα μωρά χελιδόνια μαθαίνουν να γράφουν το όνομα τους;

 Προσπαθώντας να γνωρίσουμε λεπτομέρειες για τις συνήθειες των χελιδονιών, μιλήσαμε και για το γεγονός ότι οι γονείς-χελιδόνια είναι αυτοί που πετούν, αναζητούν τροφή για τα μικρά τους και στοργικά επιστρέφουν στη φωλιά για να ταίσουν τα νεογέννητα.
 Βασίστηκα πάνω σε αυτό και χώρισα τα παιδιά σε δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα είχε τα μωρά χελιδόνια που έμεναν μέσα στη φωλιά αλλά και τους χελιδονο-μπαμπάδες και τις χελιδονο-μαμάδες που πετούσαν για να βρουν τροφή στα μικρά τους. Η διαφορά μας από την πραγματικότητα ήταν ότι οι δικοί μας χελιδονο-γονείς επιστρέφοντας στις φωλιές, έφερναν μαζί τους γραμματάκια. Στόχος ήταν να μάθουν τα παιδιά τους, να γράφουν το όνομα τους.

 Ξεκινώντας το παιχνίδι, τα μωρά κάθονται γονατιστά κοντά στη κάρτα με τη λέξη "ΧΕΛΙΔΟΝΙ''. Έχουμε προηγουμένως στην ολομέλεια, αναγνωρίσει και πει τις φωνές των γραμμάτων για να γνωρίζουν όλοι τι ψάχνουμε. Ξεκινάω να χτυπάω το ντέφι και οι χελιδονο-γονείς ξεκινούν να πετούν και να τρέχουν γύρω γύρω στη τάξη. Μόλις σταματήσει το ντέφι πρέπει να αναζητήσουν τις κάρτες των γραμμάτων, οι οποίες είναι σκορπισμένες στα τραπέζια της αίθουσας. Δικαιούται κάθε μαμά ή μπαμπάς να μεταφέρει μία κάρτα τη φορά. Τις κάρτες οι γονείς τις αφήνουν στη φωλιά, όπου τις παραλαμβάνουν τα μωρά και αρχίζουν να ελέγχουν τα γράμματα, αν τους κάνουν για να σχηματίσουν τη λέξη. Για κάθε ομάδα γονέων έγιναν περίπου τρεις διαδρομές, πάντοτε βέβαια πετώντας. Μόλις τελειώσουν τα γράμματα από τα τραπέζια, σημαίνει ότι δεν υπάρχει άλλη τροφή για τα μωρά, οπότε και επιστρέφουν όλοι στις φωλιές και βοηθούν να σχηματιστεί η λέξη ΧΕΛΙΔΟΝΙ και να μάθουν εν τέλει τα μωρά το όνομα τους. Με το που ολοκληρώθηκε η δραστηριότητα, έγινε και η ανταλλαγή των ρόλων. Τα μωρά χελιδόνια έγιναν γονείς που πέταξαν κι αυτοί μακριά, ενώ οι γωνείς κάθησαν υπομονετικά και περίμεναν τα γραμματάκια τους.
 Η δραστηριότητα άρεσε πολύ στα παιδιά και η ουσία είναι ότι κανένα χελιδονάκι δεν έφυγε σήμερα από τη τάξη μας παραπονεμένο.

"Χελιδονίσματα", τα κάλαντα της Άνοιξης.

 Τα χελιδόνια, γνωστά και αγαπημένα πτηνά της Άνοιξης, ζωγράφισαν οι μικροί μου φίλοι με δαχτυλομπογιά, προκειμένου να ετοιμάσουμε τις "Χελιδόνες" μας, κατασκευή, που σύμφωνα με τη παράδοση κρατούν τα παιδιά και γυρνάνε από σπίτι σε σπίτι και λένε τα κάλαντα της Άνοιξης.
 Οι φετινές χελιδόνες μας δεν είχαν κουδουνάκια, όπως απαιτεί το έθιμο αλλά χρωματιστά ανοιξιάτικα λουλούδια. Το έθιμο επίσης αναφέρεται ότι γίνεται τη πρώτη ημέρα του Μαρτίου, όμως εμάς μας αρέσει η παράδοση και μάθαμε τα κάλαντα ένα μήνα αργότερα. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ!!!

"Πρόκνη και Φιλομήλα"

Τον μύθο της Πρόκνης και της Φιλομήλας επέλεξα να χρησιμοποιήσω σαν αφόρμηση για να ξεκινήσουμε να μιλάμε για τα χελιδόνια, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης.
 Ο μύθος έτσι όπως τον βρήκα σε αναζητήσεις μου στο διαδίκτυο, ειναι αρκετά σκληρή και βίαιη ιστορία για τα νήπια. (Για να είμαι ειλικρινής δεν γνώριζα αυτήν την εκδοχή του μύθου).
 Ο μύθος που εγώ διάβασα στα παιδιά αναφέρεται σε δύο όμορφες κοπέλες, δύο αγαπημένες αδερφές που η ζωή τις χώρισε, όταν ο πατέρας τους για να ευχαριστήσει το αρχοντόπουλο, που τον βοήθησε στον πόλεμο, του έδωσε τη Πρόκνη για γυναίκα του. Το αρχοντόπουλο, ο Τερέας, όπως λεγόταν, πήρε μακριά τη Πρόκνη από την οικογένεια της κι αυτό έκανε την ίδια πολύ δυστυχισμένη. Ακόμα και όταν έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί, αναζητούσε την αδερφή της και τον πατέρα της. 
 Το αρχοντόπουλο θέλησε να το εκμεταλλευτεί αυτό, μιας που από τη πρώτη στιγμή που είχε αντικρύσει τη Φιλομήλα την είχε αγαπήσει και αυτή. Πήγε στον βασιλιά και του ζήτησε τη Φιλομήλα για να στηρίξει ψυχικά την αδερφή της. Η πραγματικότητα όμως ήταν άλλη και την αποκάλυψε το ίδιο το αρχοντόπουλο στη Φιλομήλα, ενώ ταξιδευαν προς τη Θράκη που ζούσε ο ίδιος με τη Πρόκνη. Η Φιλομήλα προσπάθησε να πέσει στη θάλασσα και να πνιγεί για να γλυτώσει, όμως έπεσε πίσω της και την έσωσε. Την έσωσε και την φυλάκισε σε έναν πύργο που κατασκεύασε μόνο για αυτήν, για να μπορεί να την βλέπει και να χαίρεται. Στη Πρόκνη εντωμεταξύ όταν επέστρεψε είπε ότι η αδερφή της πνίγηκε.
 Η Φιλομήλα ψάχνοντας τρόπο για να ειδοποιήσει την αγαπημένη της αδερφή, ετοίμασε ένα υφαντό, εξιστορώντας πάνω του όσα είχαν συμβεί. Το υφαντό το έστειλε δώρο στη Πρόκνη και τότε αυτή τα κατάλαβε όλα. 
 Οι δύο αδερφές έφυγαν μαζί για να γλυτώσουν, όμως το αρχοντόπουλο τις κυνήγησε να τις σκοτώσει. Στην προσπάθεια τους να σωθούν παρακάλεσαν το Θεό να τις βοηθήσει. Η μία μεταμορφώθηκε σε χελιδόνι και η άλλη σε αηδόνι. Πέταξαν μακριά και μπόρεσαν να γλυτώσουν.
 Κάπως έτσι εξελίσσεται ο μύθος. Αν θέλετε την ίδια εκδοχή του μπορείτε να την διαβάσετε πατώντας εδώ. (Προφανώς έχω το ίδιο τεύχος του περιοδικού, με τη συνάδελφο)

"Η Σούλα η Ανοιξούλα"μας μιλάει για τον " Δρόμο της Άνοιξης".

 Αφήνοντας πίσω μας τις Απόκριες αλλά και την 25η Μαρτίου επιτέλους ξεκινάμε τις ανοιξιάτικες δραστηριότητες μας.

 Μια εικονο-ιστορία "Η Σούλα η Ανοιξούλα", την οποία ανακάλυψα τυχαία στο ιστολόγιο Ελένη Μαμανού διαβάσαμε και θελήσαμε να την αποτυπώσουμε στο χαρτί με τον δικό μας μοναδικό τρόπο. Οι ζωγραφιές των παιδιών αλλά και η υπέροχη μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη "Ο Δρόμος της Άνοιξης" με οδήγησαν στη δημιουργία του παρακάτω βίντεο.

Γιορτή 25ης Μαρτίου 2016

 Με χαρούμενα προσωπάκια και μεγάλα χαμόγελα, οι μαθητές και οι μαθήτριες του 9ου νηπιαγωγείου Περάματος, μας παρουσίασαν τη γιορτούλα που είχαν ετοιμάσει. 
 Εκτός από τα ποιήματα που ακούστηκαν, τα παιδιά μας είπαν όλα μαζί μια προσευχή προς τη Παναγία, παρακολουθήσαμε το σκετς "Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου", μας τραγούδησαν το "Θούριος του Ρήγα" και μας παρουσίασαν μια χορογραφία, με κινήσεις από ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, πάνω στο παραδοσιακό τραγούδι του Χρόνη Αηδονίδη, "Δώδεκα Ευζωνάκια".  

Χρόνια Πολλά!!!

και του χρόνου, με Υγεία!!!

Παραδοσιακές φορεσιές της πατρίδας μας.

Η επέτειος της 25ης Μαρτίου έφτασε και αποτέλεσε για εμάς μια πολύ καλή αφορμή για να ασχοληθούμε και να γνωρίσουμε τις παραδοσιακές φορεσιές του τόπου μας.
 Οι δράσεις ξεκίνησαν με την εμφάνιση ενός πολύ μεγάλου πίνακα αναφοράς με εικόνες από παραδοσιακές φορεσιές αλλά και τον πολιτικό χάρτη της χώρας μας στο κέντρο (να σημειωθεί ότι οι εικόνες που αναρτήθηκαν είναι από το διαδίκτυο αλλά και επιλογές απο τους δυο τόμους "Η ελληνική λαϊκή φορεσιά", της Αγγελική Χατζημιχάλη, εκδόσεις ΜΕΛΙΣΣΑ).
 Αρχικά κάλεσα τα παιδιά να κοιτάξουν και να παρατηρήσουν τις φορεσιές και να μου σχολιάσουν αυτό που τους άρεσε ή αυτό που τους έκανε εντύπωση γενικότερα. Από τις παρατηρήσεις των ίδιων των παιδιών άρχισαν να γίνονται οι πρώτες κατηγοροποιήσεις- ομαδοποιήσεις.

• φοράνε όλοι πουκάμισο
• υπάρχουν μακριά φορέματα αλλά και πιο κοντά
• οι άνδρες φοράνε φουστανέλα , πατελόνι και βερμούδες μέχρι το γόνατο
• φοράνε ζώνες αλλά τις φοράνε και πάνω από τη μέση
• φοράνε όλοι μαντήλια και καπέλα
• υπάρχουν κεντήματα και ζωγραφιές πάνω στις φορεσιές
• φοράνε και οι γυναίκες τσαρούχια
• έχουν πολλά χρώματα
• είναι ζεστά ρούχα αλλά υπάρχουν κι άλλα για το καλοκαίρι.

 Τα ίδια τα λόγια των παιδιών ήταν αυτά που μας βοήθησαν να καταλήξουμε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα, όπως για παράδειγμα ότι όλοι φοράνε πουκάμισο ή ότι όλοι φοράνε γιλέκο.
 Σε διαφορετική χρονική στιγμή και στοχεύοντας πάλι στην ανάπτυξη της οπτικής τους παρατηρητικότητας αλλά και στη γενικότερη γνωριμία τους με τα πολιτισμικά στοιχεία που κουβαλά η καθεμία από αυτές τις φορεσιές, έθετα προς τα παιδιά συγκεκριμένες ερωτήσεις του τύπου "Μπορείς να εντοπίσεις μία φορεσιά που η γυναίκα φοράει τσαρούχια ή σε ποια φορεσιά η ποδιά είναι κοντή σε σύγκριση με τις άλλες;"
 Μέσω των δικών μου ερωτήσεων μπορέσαμε και ανακαλύψαμε και κάποια σημεία που δεν είχαν δει ή που δεν γνώριζαν τι είναι για να τα σχολιάσουν, όπως τα φλουριά που κρεμούσαν πάνω τους , τις μεταλικές ζώνες και άλλα.
 Οι δραστηριότητες θα συνεχιστούν και θα σας ενημερώνουμε για αυτές, όσο το ενδιαφέρον των παιδιών παραμένει ζωντανό και αμείωτο.

1821 με ψηφίδες

             (Χάρτινες ζωγραφισμένες ψηφίδες, χαρτοκοπτική και κολάζ για αυτή την ομαδική εργασία)

Φεγγαράκι μου λαμπρό!!!

Φεγγαράκι μου λαμπρό
φέγγε μου να περπατώ
να πηγαίνω στο σχολειό
να μαθαίνω γράμματα
γράμματα σπουδάγματα
του Θεού τα πράγματα.

Φεγγαράκι μου λαμπρό
το σπαθί μου τ' αλαφρό
φέγγε μου σαν το κρατώ
σαν αητός να πεταχτώ
στην πατρίδα τη γλυκιά
να χαρίσω λευτεριά.

Τη δεύτερη στροφή του τραγουδιού, τα παιδιά αλλά και  πολλοί από εμάς δεν την γνωρίζαμε καθόλου. Το ακούσαμε, το συζητήσαμε,  το τραγουδήσαμε και αποτύπωσαν τις σκέψεις τους στο χαρτί.

Στη συνέχεια παρατηρήσαμε τον πίνακα ζωγραφικής του Νικολαου Γύζη

Αναρωτηθήκαμε πως να νιώθουν άραγε αυτά τα παιδιά που ζουν σκλαβωμένα. 

Κάνοντας μια προσπάθεια να αποκτήσουν ενσυναίσθηση και ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, οι μικροί μου μαθητές όντως ανέφεραν τα αρνητικά συναισθήματα που διακατείχαν τα ελληνόπουλα εκείνη την εποχή.

ΛΥΠΗ ,ΦΟΒΟΣ, ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ

Αυτά ήταν τα συναισθήματα με βασική επιχειρηματολογία των παιδιών, τις παρακάτω απόψεις:

• επειδή είχαν κλείσει τα σχολεία και δεν μπορούσαν να γίνουν έξυπνοι
• επειδή τους έπαιρναν τα πλούτη,
• επειδή δεν ήθελαν να σκοτωθούν,
• επειδή έβλεπαν συνέχεια σκοτωμούς,
• καθόλου δεν τους άρεσε που ήταν σκλαβωμένοι.

Τους ρώτησα: "Και τι έκαναν τότε τα παιδιά αυτά;"

H απάντηση, απόλυτα αυθόρμητη και ειλικρινής, ήταν ότι έκλαιγαν και στεναχωριόντουσαν. 

"Tι τους έλειπε;" 

"Δεν είχαν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΕΙΡΗΝΗ"

Κράτησα αυτή τους τη κουβέντα και τους ρώτησα αν σήμερα γνωρίζουν άλλα παιδιά που βιώνουν τα ίδια ακριβώς συναισθήματα.

Τα περισσότερα μου μίλησαν για τους πρόσφυγες. Αναρωτηθήκαμε πως να νιώθουν άραγε όλα αυτά τα παιδιά για αυτό που τους συμβαίνει και καταλήξαμε στα ίδια συναισθήματα με πριν.

ΛΥΠΗ, ΦΟΒΟΣ, ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ.

Τότε ήταν που ακούστηκαν οι μαγικές λεξούλες:

"Nα τους βοηθήσουμε κυρία"

"Με ποιον τρόπο;"

• να τους δώσουμε φαγητό να μην πεινάνε
• να τους σηκώσουμε τις βαλίτσες γιατί θα είναι βαριές
• έχουν κουραστεί, πρέπει να ξεκουραστούν
• να τους δώσουμε φάρμακα, μπορεί να έχουν χτυπήσει στο δρόμο
• να τους πάμε παιχνίδια και βιβλία για να περνάει η ώρα τους
• μα πού θα τα πάμε, δεν έχουν σπίτια.

 Για να κλείσει η συζήτηση μας, μεταφέραμε μαζί με τα παιδιά,  κάποια είδη πρώτης ανάγκης που είχαμε συγκεντρώσει για τους πρόσφυγες, στο συστεγαζόμενο δημοτικό σχολείο.

 Σας κατέθεσα τον προβληματισμό μας, έτσι όπως εξελίχθηκε την ώρα του μαθήματος, αλλά και τη διαπίστωση, ότι οι σκέψεις των παιδιών είναι αγνές, εγκάρδιες, χωρίς συμφέροντα. 

Η συνέχεια των σκέψεων .....δική σας!!!