Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Ένα βίντεο με αφηγητές της ιστορίας τα ίδια τα παιδιά.



Η κατασκευή των φθινοπωρινών μας δέντρων, πριν από λίγες ημέρες και τα σχόλια των παιδιών ότι μοιάζουν με δάσος, μου έδωσαν την αφορμή για να επεκτείνουμε τη δραστηριότητα μας. Τα παιδιά έγραψαν την ιστορία, την εικονογράφησαν αλλά και την αφηγήθηκαν προκειμένου να την ηχογραφήσω και να δημιουργήσω το παρακάτω βίντεο. Να αναφέρω ότι τα αντικείμενα που απεικονίζονται στο βίντεο ήταν αυτά που επιλέχθηκαν πρώτα και οδήγησαν τα παιδιά στην δημιουργία της ιστορίας.







Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

Πίνακες ζωγραφικής με θέμα την ελιά...μια ιστορία...ένα βίντεο.


 Οι πίνακες ζωγραφικής  που αξιοποιήθηκαν έχουν βρεθεί στο διαδίκτυο, η ιστορία είναι γραμμένη από τα παιδιά και η μουσική επένδυση είναι κομμάτι του κλασσικού συνθέτη Bach. 

"Τα φαταούλικα ελατάκια"

 Πρόκειται για ένα νέο ομαδικό παιχνίδι που ετοιμάσαμε μαζί με τα παιδιά για να διασκεδάζουμε και να απαριθμούμε αντικείμενα.
Χωρίζεται το τμήμα σε δύο ομάδες και επιλέγονται από κάθε ομάδα και δυο παιδιά που θα είναι οι ομάδες ελέγχου. Οι δύο ομάδες ελέγχου, οι οποίες αλλάζουν με το τέλος κάθε γύρου, είναι αυτές που κρατούν τα ελατάκια και ελέγχουν αν ταΐζονται αυτά σωστά, σύμφωνα με τον κανόνα που έχει τεθεί. Ο κανόνας κάθε φορά ορίζει πόσες μπάλες πρέπει να ταΐζει ο παίχτης το ελατάκι του. Η ομάδα που θα ταΐσουν πρώτοι όλοι οι παίχτες το ελατακι τους είναι η νικήτρια.





Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Φθινοπωρινά δεντράκια με μανταλο-σφραγιδούλες


 Αναζητώντας διαφορετικές τεχνικές ζωγραφικής προκειμένου να αποκτούν τα παιδιά νέες εμπειρίες, να διασκεδάζουν και να διατηρείται αμείωτο το ενδιαφέρον τους, στερέωσα συρματάκια πίπας σε ξύλινα μανταλάκια. Τα παιδιά κλήθηκαν να χρησιμοποιούν το μανταλάκι και συγκεκριμένα την αραχνούλα που δημιουργήθηκε (το όνομα το έδωσαν τα παιδιά) σαν σφραγίδα, μέσα στην τέμπερα.


 Οι μικροί μου καλλιτέχνες έχουν ήδη ζωγραφίσει από ένα ρολάκι από χαρτί κουζίνας με καφέ τέμπερα. Αυτό είναι ο κορμός του δέντρου, ενώ έχουν κόψει και το φύλλωμα εις διπλούν.


 Έχω συράψει τα φυλλώματα του καθενός αφήνοντας ένα κενό στη κάτω πλευρά, εκεί που θα στερεωθεί αργότερα ο κορμός. Οι μανταλο-σφραγιδούλες ξεκινούν και το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει τους πάντες. Η δραστηριότητα δεν ήταν εφικτό να ολοκληρωθεί σε μια ημέρα γιατί τα φυλλώματα έπρεπε να στεγνώσουν από τη μια πλευρά για να σφραγιστούν από την άλλη.



 Τα δεντράκια μας είναι έτοιμα κι όπως τα έχουμε στολισμένα για να αποχωρήσουν από το σχολείο για το σπίτι, τα παιδιά αρχίζουν να σχολιάζουν "Πόσο όμορφο έγινε το δάσος μας!!!"
 Αυτό ήταν και η αφόρμηση για να τα καλέσω να δημιουργήσουμε μια ιστορία με πρωταγωνιστές, οι οποίοι θα ζούσαν σε αυτό το δάσος. Η ίδια διάλεξα δυο ανθρωπάκια από τα παιχνίδια μας και τα παιδιά ήθελαν μέσα στο δάσος να βάλουμε το σπίτι και μία τίγρη.
 Στήθηκαν όλα μπροστά στα μάτια μας και με μεγάλη άνεση δημιουργήθηκε η παρακάτω ιστορία.

" Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδάκι μαζί με τη φίλη του, που πήγαν να πιουν τσάι. (Ειρήνη) Ήταν η Κοκκινομαλλούσα (Γιάννης) και η Κιτρινοκαπελούσα (Νικόλας). Πήγαν να πιουν τσάι στο σπίτι της Κιτρινοκαπελούσας (Αριάδνη). 
 Το σπίτι βρισκόταν σε ένα δάσος (Κων. Περ). Τα δέντρα στο δάσος είχαν καφέ, κίτρινο, κόκκινο και πορτοκαλί χρώμα στα φύλλα τους (Οδυσσέας). Ήταν Φθινόπωρο (Θοδωρής). Είχε πολύ ήλιο αλλά έκανε και κρύο (Αλίκη).
 Τα κορίτσια βγήκαν έξω στην αυλή να δούνε τον ήλιο (Μαρία). Τότε είδαν μπροστά τους μια τίγρη. Η τίγρης μόλις είδε τα κορίτσια πήγε να τις πατήσει (Κατερίνα).
 Τα κορίτσια δεν ένιωσαν ωραία (Νίκος). Ένιωσαν φόβο και πήγαν μέσα στο σπίτι και κρύφτηκαν (Αγγελιάννα). Η τίγρης χτύπαγε τη πόρτα (Σοφία) γιατί ήθελε να τους φάει (Ματιάνα).
Τελικά τα κορίτσια της φώναξαν να φύγει και η τίγρης έφυγε μακρυά στο δάσος (Ελιντόν)."

 Με την ολοκλήρωση της ιστορίας ζητήθηκε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν το κομμάτι της ιστορίας που τα ίδια μου περιέγραψαν.
Το Φθινόπωρο

Η Κοκκινομαλλούσα και η Κιτρινοκαπελούσα

Η τίγρης που χτυπάει την πόρτα

Τα κορίτσια που βγήκαν να απολαύσουν τον ήλιο

Το σπίτι 

Το δάσος με το σπίτι

Η τίγρης με τα δυο κορίτσια

Τα κορίτσια που πίνουν τσάι.

Η Κοκκινομαλλούσα.

Η τίγρης.

Τα φθινοπωρινά μας δεντράκια.

Ο ήλιος που ειναι ζεστός.

Η Κιτρινοκαπελούσα


Η τίγρης μέσα στο δασος.

Η θυμωμένη τίγρης.





"Οι χαρτοκουκλίτσες μας"

 Η ακύρωση μιας παράστασης κουκλοθεάτρου (για λόγους υγείας των παραγόντων), που είχαμε κλείσει πριν από λίγες ημέρες, στεναχώρησε τους μικρούς μου μαθητές κι έπρεπε κάπως να διώξουμε την απογοήτευση. Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος από το να φτιάξουμε τις δικές μας κουκλίτσες για να παίξουμε εμείς κουκλοθέατρο.
 Τα παιδιά άρχισαν να προτείνουν τα υλικά που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κι η ίδια τους ενημέρωνα για το αν υπάρχουν αυτά τα υλικά στο σχολείο μας. Τα ανακυκλώσιμα υλικά βέβαια ήταν αυτά που μας φάνηκαν ιδιαίτερα χρήσιμα.
 Ρολάκια από χαρτί κουζίνας ζωγραφίστηκαν με νερομπογιές για το σώμα της κούκλας. 
 Τα κεφάλια έγιναν από κανσον χαρτόνι, τα οποία τα παιδιά έκοψαν και στη συνέχεια σχεδίασαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Οι μύτες είναι απο χρωματιστά πομ πομ, ενώ τα μαλλιά από χάρτινες λουρίδες. Τα παιδιά επίσης έκοψαν τα χέρια, που συνέρραψα σε χρωματιστά συρματάκια πίπας. Τα χρώματα  τα επέλεγαν τα παιδιά. 










  Οι κουκλίτσες ετοιμάστηκαν και αναζητώντας όλοι μαζί τα σενάρια που θα έπαιζαν οι κουκλοπαίχτες, ερχόντουσαν δυο δύο και αυτοσχεδίαζαν.








 Ενδεικτικά παρακολουθείστε ένα βίντεο από τους αυτοσχεδιασμούς των μικρών μου κουκλοπαιχτών.





Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Επέτειος του Πολυτεχνείου.

 Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποτελούν μια σκληρή πραγματικότητα για τις μικρές, τρυφερές καρδιές των παιδιών μας, γι' αυτόν τον λόγο ήθελα να ολοκληρώσουμε το θέμα μας με μια πιο γλυκιά ανάμνηση. 
 Είχαμε δει μαζί με τα παιδιά φωτογραφικό υλικό από τα γεγονότα και είχαμε συζητήσει αρκετά γύρω από αυτά που παρατηρούσαμε. Τα ίδια τα παιδιά σχολίασαν ότι είχαν γράψει συνθήματα στους τοίχους οι φοιτητές. Σήμερα ακούσαμε και ηχητικά ντοκουμέντα, με τις φωνές των ίδιων των φοιτητών, μέσα από τον ραδιοφωνικό σταθμό που είχαν φτιάξει. Επιπλέον αναφέρθηκε στις συζητήσεις μας ότι ακούγονταν πολλά τραγούδια με απώτερο σκοπό να ξεσηκωθεί γενικότερα ο λαός. Ακούσαμε και τραγουδήσαμε παρέα κάποια από αυτά.
 Όλα τα παραπάνω προσπάθησα να τα συνδέσω, δημιουργώντας ένα πιο χαρούμενο και αισιόδοξο κλίμα, αξιοποιώντας το τραγούδι που ερμήνευσε η Τάνια Τσανακλίδου "Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο".
 Το τραγούδι αναφέρει ότι τα παιδιά ζωγραφίζουν στους τοίχους και οι μαθητές μου είχαν ήδη σχολιάσει ότι οι φοιτητές του Πολυτεχνείου έγραφαν μηνύματα στους τοίχους. 
 Το τραγούδι αναφέρει ότι τα παιδιά τραγουδούν μες  τους δρόμους και οι μαθητές μου γνωρίζουν από τα λεγόμενα μας ότι οι φοιτητές και πλήθος λαού τραγουδούσαν συγκεκριμένα τραγούδια προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση που επικρατούσε.
 Κάνοντας την απαραίτητη διευκρίνιση ότι δεν μπορούμε να σηκωθούμε και να αρχίσουμε να ζωγραφίζουμε στους τοίχους του σχολείου ή οπουδήποτε αλλού, πρότεινα στα παιδιά να ζωγραφίζουν όμορφες εικόνες που τους έρχονται στο νου ακούγοντας το τραγούδι. Τα παιδιά σχεδίασαν, χρωμάτισαν και έγραψαν το σύνθημα, που μου είπε το καθένα, όντας όρθια, μπροστά σε ένα μεγάλο χαρτόνι.
 Η γιορτή μας για την επέτειο του Πολυτεχνείου έκλεισε τραγουδώντας όλοι μαζί το συγκεκριμένο τραγούδι.



Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Ηλεκτρονική τόμπολα με κάρτες για το Πολυτεχνείο

 Αν θέλετε να εξασκήσετε τη μνήμη σας δεν έχετε παρά να πατήσετε ΕΔΩ

Κόκκινα γαρύφαλλα για την επέτειο του Πολυτεχνείου.





Πλαστικά πιρούνια, νήμα κόκκινο και συρματάκια πίπας ήταν τα υλικά που χρειαστήκαμε.
Τα παιδιά τύλιξαν το νήμα γύρω από τα συρματάκι πίπας, που το κρατούσαν μαζί με το πιρούνι. Η αλήθεια είναι ότι λίγα παιδιά το κατάφεραν με την πρώτη προσπάθεια. Δάχτυλα, νήματα, πιρούνια και συρματάκια μπερδεύτηκαν όλα μαζί, αλλά..........επειδή όποιος προσπαθεί τα καταφέρνει, το αποτέλεσμα μας αντάμειψε όλους.







Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Τυπώματα και σφραγίδες με φύλλα ελιάς και πομ-πομ.



Ένα κλαδί ελιάς που μας έφερε ένας μαθητής του τμήματος, δόθηκε στα παιδιά και τους ζητήθηκε να κόψουν τα φύλλα του με προσοχή. Αφού συγκεντρώθηκαν όλα τα φύλλα σε 5 μπολ, όσα και οι ομάδες που δούλευαν στα ίδια τραπέζια, τους ζήτησα να σχεδιάσουν σε λευκό χαρτί, ένα δέντρο γυμνό με τον κορμό μόνο και τα κλαδιά του.
Στην συνέχεια τα παιδιά πήραν πινέλα και χρησιμοποιώντας τέμπερα, έβαφαν τα φύλλα και τα πατούσαν πάνω στο χαρτί για να αποτυπώσουν το σχέδιο τους.





 Τα γυμνά ελαιόδεντρα γέμισαν πράσινα τυπωμένα φύλλα.
Έλειπαν οι ελιές οι οποίες προστέθηκαν, σαν σφραγίδες, με ένα μανταλάκι κι ένα πομ πομ.



Έτοιμα τα ελαιόδεντρα μας.