"Η τσεπούλα και ο κουμπαράκος"

 Πρόκειται για ένα βιβλίο, έκδοση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, το οποίο διαβάσαμε σήμερα για να αναφερθούμε στην Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης.
 Μέσα στην ιστορία αναφέρεται ότι ο Κουμπαράκος κρύβει μέσα του τα όνειρα του Γιαννάκη, του ήρωα του βιβλίου. Με αφορμή αυτό ρώτησα τους μαθητές μου να μου πουν ποιο όνειρο κρύβεται στον δικό τους κουμπαρά.
Πολλά και διαφορετικά τα όνειρα που ακούστηκαν:

Ματιάνα- να πάω βόλτα με ένα ταξί και να πάω Σκλαβενίτη να ψωνίσω.
Νικολέτα- Να πάω σε ένα παιδότοπο.
Αλίκη- Να αγοράσω μια γάτα και να κάνω rollers.
Eιρήνη- Να αγοράσω ένα σκύλο, κουταβάκι και να πάω στο λούνα παρκ.
Κωνσταντίνος Μ.- Να πάω στον Καραγκιόζη.
Αγγελιάννα- Να πάω με τη μαμά στο χωριό και να φάω ένα παγωτό.
Νίκος Π.- Να πάω μία βόλτα με ένα έλκηθρο στα χιόνια.
Ερμάλ- Να πάω στη Σαλαμίνα.
Κωνσταντίνα- Να μου πάρει η μαμά μου ένα ωραίο φορεματάκι.
Νίκος Μπ.- Να πάω διακοπές.
Κατερίνα Πρ. -θα ήθελα να δω Θέατρο Σκιών.
Κατερίνα Πλ.- Θα ήθελα να πάω σινεμά.
Παναγιωτης- Να πάω στη Σκύρο, στη γιαγιά μου.

 Eκτός απο την παραπάνω δραστηριότητα δεν παραλείψαμε να ετοιμάσουμε και τους κουμπαράδες μας. Γουρουνάκια με χαρτοκοπτική σε χάρτινα ποτηράκια. Τα νήπια επίσης ζωγράφισαν  κέρματα και έγραψαν πάνω τους τον αριθμό 1. Έκοψαν τα κέρματα και τα έβαλαν στον κουμπαρά τους, όμως για να ξεκινήσει και η πραγματική αποταμίευση και να γίνει και η σωστή χρήση του κουμπαρά, μάθαμε κι ένα ποιηματάκι, έμπνευση της νηπιαγωγού, και καλέσαμε τους γονείς στο σχόλασμα για να τους το απαγγείλουμε.

 "Έφτιαξα έναν κουμπαρά,
με τα δυο μου τα χεράκια
και τον γέμισα λεφτά
από χρωματιστά χαρτάκια.
Θέλω να αποταμιεύσω, 
όμως μόνη/μόνος δεν μπορώ
γι' αυτό δώσε μου μανούλα
στο χεράκι  ένα ευρώ."  

H δράση: "Το Καφάσι της Ζωής μου" συνεχίζεται.....

Ο κλήρος αυτήν την εβδομάδα έπεσε στον Θοδωρή και την Νικολέτα. Με χαρά, ενθουσιασμό και περηφάνια παρουσίασαν τα προσωπικά τους αντικείμενα και περίμεναν να ακούσουν από τους φίλους τους ποιο αντικείμενο τους άρεσε πιο πολύ. Στο καφάσι του Θοδωρή αγαπημένο αντικείμενο της πλειοψηφίας αναδείχθηκε ο "γίγαντας γάιδαρος", ενώ στο καφάσι της Νικολέτας υπερίσχυσε  το μπιμπερό που έπινε τα γάλα της μικρή.

H πρώτη μας ψηφιακή ιστορία, με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ.

"Τον πόλεμο τον κάνουνε"

Το τραγούδι "Τον πόλεμο τον κάνουνε", με ερμηνευτή τον Νίκο Ξυλούρη ακούσαμε σήμερα και ξεκινήσαμε τη συζήτηση μας για το αν οι στρατιώτες θέλουν να πολεμάνε ή όχι.
 Το τραγούδι αναφέρει ότι τον πόλεμο τον κάνουνε μόνα τους τα κανόνια και οι άνθρωποι πεθαίνουν. Πρότεινα λοιπόν στους μαθητές μου να σκεφτούν και να μου πουν μόνο όμορφα πράγματα,που θα μπορούσαν να πετάνε τα κανόνια, εκτός από τα επικίνδυνα  βλήματα.
 Ακολουθούν οι απαντήσεις τους.
Ειρήνη- Λουλούδια
Αγγελιάννα- Πασχαλίτσες
Θοδωρής- Πινέλα ζωγραφικής και παιχνίδια.
Ματιάνα- Καρδούλες
Κατερίνα Πρ. -Ρούχα για τους φαντάρους.
Κωνσταντίνα- Χρωματιστούς φιόγκους
Νίκος Μπ.- Τσάντες για να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο.
Ράνια- Παπούτσια για όσους δεν έχουν.
Ερμάλ- Μακαρόνια.
Αλίκη- Μπαλόνια και λεφτά για τους φτωχούς.
Νικόλας- Γλυκά.
Κωνσταντίνος Β.- Οδοντόβουρτσες.
Κατερίνα Πλ. - Σάντουιτς.
Μαρία - Καραμέλες.
Νικολέτα- Μοβ μπαλόνια
Όλγα- Πουλάκια που λένε τσίου.
Νίκος Π.- Μπουκάλια με νερό.
Αμέλια- Παντελόνια για όσους δεν έχουν.
Παναγιώτης- Κύκλους για να παίζουν τα παιδιά.
 Στην συνέχεια τους είχα υποσχεθεί ότι σήμερα θα ζωγράφιζαν με δαχτυλομπογιές, για πρώτη φορά, το κανόνι, αλλά προηγουμένως τους ζήτησα να εμπλουτίσουμε τη ζωγραφιά μας με κάποιο "σκηνικό". Ερχόμενοι πρώτη φορά στο σχολείο οι περισσότεροι μαθητές και μην έχοντας ξαναζωγραφίσει ελεύθερο σχέδιο, ξεκινήσαμε με κατευθύνσεις δικές μου να σχεδιάζουν όλοι το ίδιο σκηνικό.  Ετοίμασαν γρασίδι, λουλούδια, ουρανό και ήλιο (απλά αλλά καθόλου δεδομένα για τους άπειρους ζωγράφους μου) και μετά πήραν δαχτυλομπογιές και έβαψαν το κανόνι. Οι κατευθύνσεις ήταν οι ίδιες για όλους. Τα αποτελέσματα  όμως ήταν διαφορετικά μιας που το καθένα έχει τον δικό του, μοναδικό τρόπο έκφρασης. Σημασία έχει ότι όλα είναι πολύ όμορφα.

Η Δόνα Τερηδόνα και το μυστικό της γαμήλιας τούρτας.

   "Τη Δόνα Τερηδόνα και το μυστικό της γαμήλιας τούρτας" , του Ευγένιου Τριβιζά, επέλεξα να διαβάσουμε σήμερα, μιας και περιμέναμε οδοντίατρο στο σχολείο για να κάνει προληπτική εξέταση στα νηπιάκια. Απολαύσαμε το παραμύθι μας, έγινε ο οδοντιατρικός έλεγχος και για να θυμόμαστε όσα συζητήσαμε μαζί με τα παιδιά αλλά και όσα είπαν με την οδοντίατρο, ετοιμάσαμε την κατασκευούλα μας. 
 Προς το τέλος του παραμυθιού εμφανίζεται ένας ήρωας, ένα ποντικάκι, ο Ποντικοσουρταφέρτας, ο οποίος έχει δεμένο στην ουρά του ένα μήνυμα για την Λουκία, μια εκ των δυο βασικών ηρωίδων του βιβλίου. 
 Όλα τα παιδιά ζωγράφισαν κι έκοψαν τον δικό τους Ποντικοσουρταφέρτα και έγραψαν και το μήνυμα που τυλίξαμε στην ουρά του.

Γιατί θέλουμε Ειρήνη;

 Πλησιάζει η επέτειος της εθνικής εορτής και παρακολουθήσαμε μαζί με τα παιδιά ένα μικρό βιντεάκι, προκειμένου να συζητήσουμε. Πατώντας ΕΔΩ μπορείτε να το παρακολουθήσετε και πάλι μαζί με τα παιδιά σας για περισσότερη κουβέντα στο σπίτι.

 Μιλήσαμε για τον πόλεμο και τις συνέπειες του. Αναζητήσαμε αυτές τις συνέπειες, όπως αναζητήσαμε και τα συναισθήματα του μικρού πρωταγωνιστή. Φόβος και λύπη. Αυτά ήταν τα συναισθήματα που κατά κοινή ομολογία ανέφεραν όλα τα παιδιά. Επίσης  τα παιδιά μου ανέφεραν ότι δεν του άρεσε ο πόλεμος, ότι κατάλαβε πόσο κακό κάνουν τα όπλα, ότι δεν ήθελε ο ήρωας να θυμάται τα κακά, τους σκοτωμούς, τις βόμβες, τα αίματα και γι' αυτο πέταξε το όπλο του, αν και δεν ήταν αληθινό, παρά ένα πλαστικό παιχνίδι. Ο πόλεμος είναι κακός και γι αυτό όλοι εμείς αποφασίσαμε ότι θέλουμε ΕΙΡΗΝΗ.

 Σε αυτό το σημείο παρουσίασα το σήμα της Ειρήνης και πρότεινα στα παιδιά να το ζωγραφίσουν όπως αυτά ήθελαν, προσθέτοντας στοιχεία που να δείχνουν τη χαρά που νιώθουμε, όταν έχουμε Ειρήνη. Κάποιοι μαθητές το προσπάθησαν, άλλοι πάλι προτίμησαν τα πολλά χρώματα. Όπως και να 'ναι, έκαναν πολύ καλή δουλειά.

 

Πριν πάρει το κάθε νήπιο το φύλλο εργασίας του για να το ζωγραφίσει και να το κόψει, τους ζήτησα να μου πουν γιατί θέλουμε ΕΙΡΗΝΗ.

Παναγιώτης- Γιατί ο πόλεμος είναι κακός.

Θοδωρής-Γιατί θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι.

Ερμαλ- Όχι,δεν θέλουμε πόλεμο.

Ματιάνα- Θέλουμε Ειρήνη γιατί την αγαπάμε.

Αγγελιάννα- Θέλουμε Ειρήνη για να ζήσουμε.

Κατερίνα Πρ- Για να μην καταστρέφονται τα σπίτια μας.

Κατερινα Πλ- Απαγορεύεται ο πόλεμος.

Ειρήνη- Δεν θέλουμε να σκοτώνεται κανείς.

Μαρία- Για να κάνουμε ότι θέλουμε.

Κωνσταντίνος Β-Για να μην πυροβολάνε.

Ελισάβετ- Για να μη χαλάνε τα σπίτια μας.

Νικολέτα- Γιατί θέλουμε να παίζουμε.

Αμέλια- Δεν θέλουμε να πεθάνει κανείς.

Κωνσταντίνα- Για να μην πέφτουν βόμβες.

Αλίκη- Για να νιώθουμε ωραία

Όλγα- Για να μη πηγαίνουμε στο νοσοκομείο.

Κωνσταντίνος Μ-Για να μη βγάζουμε αίματα.

Νίκος Π- Δεν είναι καλός ο πόλεμος.

Ράνια-Γιατί στον πόλεμο βγάζουμε αίματα.

Τα φυτά της τάξης μας

Ευχαριστούμε πολύ την κα Μπέτυ και την Αλίκη που μας έφεραν το πρώτο φυτό στην τάξη. Το μεταφυτέψαμε μαζί με τα παιδιά και μας δόθηκε η ευκαιρία να μάθουμε ότι όλα τα φυτά χρειάζονται αέρα, ήλιο, νερό και χώμα. 

 Και δεύτερο γλαστράκι όμως κοσμεί την αίθουσα μας και ευχαριστούμε γι' αυτό την κα Δανάη και την Αμέλια. Αυτό το γλαστράκι συνδέεται με το παραμύθι του Ευγενιου Τριβιζά, Τα τρία μικρά λυκάκια.  Είχαμε πριν από ημέρες διαβάσει το παραμύθι και είχαμε συζητήσει με τα παιδιά και διαπιστώσαμε ότι ο Ρούνι Ρούνι, το ύπουλο κακό γουρούνι, άρχισε να έχει καλή διάθεση και να χαμογελά όταν αντίκρυσε το λουλουδένιο σπιτάκι. Κάναμε μια συμφωνία τότε. Όποτε νιώθουμε ότι δεν έχουμε καλή διάθεση, θα θυμόμαστε το λουλουδένιο σπιτάκι και θα απολαμβάνουμε την ημέρα μας με τους φίλους μας. Άλλωστε και ο Ρούνι Ρούνι έγινε φίλος στο τέλος με τα λυκάκια. Στο σχολείο, όλοι είμαστε φίλοι. Όποτε λοιπόν είχαμε ματάκια που δακρύζαν (κι όμως ακόμα δακρύζουν) γιατι θυμόντουσαν την μανούλα τους, τους θύμιζα το λουλουδένιο σπιτάκι. Τώρα έχουμε το γλαστράκι με τα λουλουδάκια, για να μας θυμίζει την καλή μας διάθεση, αλλά και όπως μου είπε το προνηπιάκι μου"κυρία, το μύρισα και μου μύρισε τη μαμά μου και μου έφυγαν τα δάκρυα".

Το παρουσιολόγιο της τάξης μας.

Στις καθημερινές δραστηριότητες ρουτίνας που ακολουθούμε, προστέθηκε και το παρουσιολόγιο παζλ. 

Κάθε νήπιο έχει το δικό του κομμάτι παζλ με το όνομα του, το οποίο έχει ζωγραφίσει . Επιπλέον υπάρχουν το κομμάτι της κας Σοφίας, το κομμάτι της ΧΑΡΑΣ και το κομμάτι  ΧΑΜΟΓΕΛΑ. Τα συγκεκριμένα επιλέχθηκαν για να συμπληρωθεί το παζλ. Συζητώντας με τα παιδιά, καταλήξαμε ότι χρειαζόμαστε θετικές σκέψεις, χαρά και χαμόγελα , προκειμένου να περνάμε όμορφα.

Καθημερινά λοιπόν προστέθηκε άλλη μια ευθύνη σε κάθε μαθητή.  Καλείται να ελέγξει αν το κομμάτι του είναι τοποθετημένο στο παζλ. Το κομμάτι των μαθητών που απουσιάζουν τα βγάζει ο υπεύθυνος ημερολογίου.

 Όλα μαζί τα κομμάτια συνιστούν την ομάδα του 9ου Ν/Γ Περάματος, παράλληλα βέβαια ο κάθε μαθητής έχει την προσωπικότητα του, είναι μοναδικός γι' αυτό κι έχει το δικό του κομμάτι του. 

Σκαντζοχοιρακια με πιρουνάκια και σταφυλάκια με φελλούς.

 Στοχεύοντας στην καθημερινή επαφή των παιδιών με νέα υλικά και νέες τεχνικές ζωγραφικής και επιδιώκοντας να μάθουν τα χρώματα αλλά και να απολαμβάνουν τις ώρες που περνούν στο νηπιαγωγείο τους, ετοίμασαν τα παρακάτω φύλλα εργασίας.

Το καφάσι μεταφέρεται σε διαφορετικό σπίτι κάθε μέρα και επιστρέφεται την επομένη γεμάτο.

Η Αμέλια διέλεξε να ξεκινήσει με το μαγιό που φορούσε όταν ήταν μικρή στη Ζάκυνθο, ενώ η Αντωνία διάλεξε το μικρό της αρκουδάκι που το κάνει αγκαλίτσα και κάθονται παρέα.

Μια ιστορία με τα αγαπημένα φθινοπωρινά φρούτα των παιδιών.

 Έχοντας ήδη παρατηρήσει με τα παιδιά το πινακάκι με τα βασικά στοιχεία της πλοκής μιας ιστορίας (σκηνικό, ήρωες, πρόβλημα και λύση) όρισα εγώ ως ήρωες, με εικόνες που είχα μπροστά τους, ένα αχλάδι, ένα σταφύλι κι ένα μήλο φαγωμένο από ένα σκουλήκι.

Τους ζήτησα να αποφασίσουν το σκηνικό και να βρουν και το πρόβλημα της ιστορίας. Όρισαν ως σκηνικό της ιστορίας ένα χωράφι και ως πρόβλημα ότι τα φρούτα έπεσαν μέσα σε ένα πηγάδι.

Μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω την ιστορία που δημιούργησαν τα παιδιά με τα συγκεκριμένα δεδομένα.

Θοδωρής- Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν τρεις φίλοι. Το αχλάδι, το μήλο και το σταφύλι.

Αλίκη- Τα φρούτα ζούσαν σε μια πιατέλα.

Ματιάνα- Ήταν Φθινόπωρο

Αμέλια- Έξω είχε ήλιο και φυσούσε αέρας.

Μαρία- Οι φίλοι αποφάσισαν να πάνε βόλτα στη λαϊκή αγορά.

Αγγελιάννα- Ήθελαν να ψωνίσουν,να πάρουν παιχνίδια και να βρουν νέους φίλους.

Ερμαλ- Τότε συνάντησαν ένα ακτινίδιο.

Νικολέτα- Ρώτησαν το ακτινίδιο: "Θες να γίνουμε φίλοι;"

Ράνια- Το ακτινίδιο είπε:"ναι, θέλω".

Παναγιώτης- Οι φίλοι πήγαν πίσω στη πιατέλα.

Νικόλας- Καθόντουσαν εκεί, ώσπου εμφανίστηκε ένα κακό σκουλήκι.

Κατερίνα Πρ.- Το σκουλήκι πεινούσε κι έφαγε το μήλο.

Νίκος Π.-Το μήλο ήταν λυπημένο.

Αντωνία-Τα άλλα φρούτα του είπαν:"Μην είσαι λυπημένο. Θα σε βοηθήσουμε".

Kων/νος Β.-Τότε έφυγαν να πάνε στο χωράφι.

Κων/νος Μ.- Εκεί έπεσαν σε ένα πηγάδι. Μέσα στο πηγάδι συνάντησαν ένα πορτοκάλι.

Κατερίνα Πλ.- Το πορτοκάλι τους είπε: "Κολυμπήστε γρήγορα για να σωθείτε".

Κωνσταντίνα- "Αφήστε το σκουλήκι μέσα στο νερό να πνιγεί"

Ειρήνη- Το σκουλήκι πνίγηκε και όλοι οι φίλοι μαζί ένιωθαν χαρά κι έκαναν ένα μεγάλο πάρτι φρούτων.

Η δράση μας συνεχίζεται.....

Ο Κωνσταντίνος Μ. μας περιγράφει με ενθουσιασμό τα αντικείμενα που έφερε για να μας παρουσιάσει.

 Η Ράνια αγκαλιάζει συνεχώς με αγάπη και δείχνει τη κούκλα που κοιμάται μαζί. Ήταν άλλη μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για την διαφορετικότητα, μιας που την ίδια κούκλα είχαν γύρω στα 10 νήπια.  Μέσα λοιπόν από ερωτήσεις καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Δέκα παιδιά είχαν την ίδια κούκλα, τα περισσότερα είχαν κάποια άλλη κούκλα να κοιμούνται αγκαλίτσα. Όλα τους έχουν παίξει με την κούκλα του ύπνου τους. Κανείς όμως δεν έχει κάνει ακριβώς το ίδιο παιχνίδι με τον άλλο, γιατί ο καθένας έχει τις δικές του ιδέες, την δική του σκέψη, τη δική του φαντασία....που είναι μοναδικά. Αντίστοιχα καταλήξαμε στο ίδιο συμπέρασμα, της μοναδικότητας του ατόμου, όταν με αφορμή το καφάσι του Κωνσταντίνου και τις φιγούρες του Καραγκιόζη, άρχισαν να λένε αρκετά νήπια, για τις δικές τους φιγούρες, που έχουν στο σπίτι τους.

Θερμά συγχαρητήρια!!! 2η ετικέτα ποιότητας στο ενεργητικό μας!!!

Ο αγαπημένος όλων μας, Ταξιδούλης, μας χάρισε ένα βραβείο.

θα ανακοινωθεί άμεσα η ημερομηνία βράβευσης των μαθητών. 

ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ!!!!!!

Tο καφάσι της Ειρήνης

 Το "ιδιαίτερο" αντικείμενο που είχε μέσα το καφάσι της Ειρήνης και που προκάλεσε το γέλιο στην ομάδα, μιας που τώρα έχουν "μεγαλώσει" ,ήταν μια πάνα μωρού. Πόσο πολύ έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μας. Μπορούν και πηγαίνουν τουαλέτα μόνα τους και δεν χρειάζονται πλέον πάνες. Αυτή ήταν μια κοινή διαπίστωση από το σύνολο της τάξης. 
 Όλα αυτά τα αντικείμενα που κουβαλούν τα παιδιά εξυπηρετούν κι έναν άλλο πολύ βασικό σκοπό. Την συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας. Η Ειρήνη έφερε μαζί ένα κουκλάκι, τον Φωτεινούλη με το οποίο κοιμόταν μαζί. Τα περισσότερα παιδιά παραδέχτηκαν ότι είχαν κι έχουν ακόμα κουκλάκια για να κοιμούνται μαζί αλλά δεν είχαν όλοι Φωτεινούλη. Η κουβέντα μας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν έχει σημασία  αυτό, αφού όλα τα κουκλάκια, όσο διαφορετικά και να είναι, εξυπηρετούν την ίδια ανάγκη στα παιδιά, να κοιμούνται με κάποιον αγκαλίτσα και να αντιμετωπίζουν έτσι τυχόν φοβίες και ανασφάλειες τους.

Το δέντρο του Wassili Kandinsky

 Φθινόπωρο και κάποια δέντρα χάνουν τα φύλλα τους, τα φυλλοβόλα ενώ κάποια άλλα όχι, τα αειθαλή.

Αυτό το δέντρο το παρατηρήσαμε και δεν είχε φύλλα στα κλαδιά αλλά κύκλους. Είχε σύμφωνα με τα λεγόμενα των παιδιών, μεγάλους κύκλους και μέσα άλλους μικρότερους.

Προσπαθήσαμε λοιπόν να ετοιμάσουμε τα δικά μας δέντρα, σαν του Kandinsky.

Σημεία-Γραμμές-Χρώματα

Σε ένα λευκό χαρτόνι ερχόταν κάθε παιδί και έκανε από δυο σημεία, κουκιδίτσες ή τελίτσες, όπως είπαμε. Ξεκινήσαμε την ίδια διαδικασία για δεύτερη φορά, μιας που το χαρτόνι μας ήταν μεγάλο. 

Στην συνέχεια κλήθηκαν να έρθουν και να διαλέξουν δύο σημεία και να τα ενώσουν με τον μαρκαδόρο. Αρχισαν τότε να σχηματίζονται οι πρώτες γραμμές.

Επόμενο βήμα να προσπαθήσουν  να ενώσουν τις γραμμές και να σχηματίσουν νέες, προκειμένου να δημιουργηθούν περισσότερα σχήματα στο τελικό αποτέλεσμα.

Αυτό ολοκληρώθηκε επί τούτου σε δραστηριότητες δύο ημερών.

Την τρίτη ημέρα τα νηπιάκια μου ζωγράφισαν τα σχήματα.

Iδού το αποτέλεσμα!!!