Ο Μπισκοτούλης...σε νέες περιπέτειες.

 Το βιντεάκι με την ιστορία του Μπισκοτούλη παρακολουθήσαμε στο youtube, όμως δεν μας άρεσε το τέλος της και σκεφτήκαμε άλλες πιθανές εκδοχές, με ωραιότερο τέλος. Μόλις λοιπόν βγαίνουν από το νερό ο Μπισκοτούλης με την αλεπού:

 Ειρήνη- πάνε και παίζουν μαζί και μετά η αλεπού τον πήρε στο σπίτι της για να κοιμηθούν εκεί. Είχαν γίνει φίλοι.

            - η αλεπού του πρότεινε να πάνε να φάνε παγωτό του δάσους

            - κάνανε και οι δυο πυζάμα-πάρτι.

Μαρία- η αλεπού πρότεινε στον Μπισκοτούλη να φύγουν τρέχοντας να πάνε σούπερ μάρκετ να αγοράσουν σάντουιτς να φάνε.

Ματιάνα- πήγαν στη παιδική χαρά.

Κωνσταντίνα- πήγαν να αγοράσουν τρόφιμα για να μαγειρέψουν να φάνε μαζί.

Κατερίνα Πρ.- ο Μπισκοτούλης πρότεινε να πάνε σε ένα παιδότοπο να παίξουν.

Νίκος Μπ.- ο Μπισκοτούλης ήθελε να κάνει πάρτι που σώθηκε και κάλεσε και την αλεπού.

Παναγιώτης- ο Μπισκοτούλης πρότεινε να πάνε να μαζέψουν λουλούδια.

Αμέλια- πήγαν οι δυο τους στο λούνα-παρκ κι έπαιξαν πολλά παιχνίδια.

Κωνσταντίνος Μ.- πήγαν στο jumbo να αγοράσουν παιχνίδια.

Αντωνία- η αλεπού πρότεινε να πάνε σπίτι της να ζωγραφίσουν παρέα.

Νίκος Π.-η αλεπού πρότεινε να πάνε σπίτι της και να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Αλίκη- πήγανε στο σπίτι της αλεπούς και διαβάζανε βιβλία.

"Ένα δέντρο από παλάμες που μοιράζει ευχές"

Μία βδομάδα πριν μπει ο Δεκέμβριος, ο μήνας των Χριστουγέννων, τα παιδιά μου ζήτησαν να στολίσουμε στο σχολείο το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Υποσχέθηκα ότι θα το κάνουμε τις πρώτες ημέρες του μήνα και αντιπρότεινα να στολίσουμε ένα άλλο δεντράκι, ένα δεντράκι που να έχει ένα κομμάτι από όλους μας πάνω του.

 Τους ρώτησα πως θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό. Δυο απαντήσεις αξίζει να σημειωθούν. Η πρώτη πρόταση ήταν να φωτογραφηθούμε και οι φωτογραφίες να μπουν πάνω σε ένα δεντράκι που θα ζωγραφίσουμε και η δεύτερη, πιο τολμηρή σκέψη, ήταν να ανέβουν όλα τα παιδιά σ ένα δέντρο της αυλής και να τα φωτογραφίσω. 

Αισίως καταλήξαμε να ξεπατικώσουμε τις παλάμες μας. Στη συνέχεια τις έκοψαν και πασπάλισαν με χρυσόσκονη.

Την επόμενη ημέρα ζωγράφισαν με νερομπογιές, το φόντο που θα κολλούσαμε τις παλάμες. Συζητήσαμε για το ποιες ευχές θα θέλαμε να μοιράζει το δεντράκι μας και τα παιδιά τις αντέγραψαν.

Έτοιμο το δεντράκι μας, συνοδευόμενο από ευχές, βγαλμένες από παιδικές ψυχές.

kandinsky- άλλος ένας πίνακας.....

Tα τρίγωνο-ανθρωπάκια μας

 Το μόνο που θα σχολιάσω ....είναι πόσο περήφανη νιώθω για την πορεία της εξέλιξης των παιδιών μου στο ελεύθερο σχέδιο. 
Πολλά πολλά συγχαρητήρια σε όλους. Συνεχίζουμε έτσι!!!!!!

2η Χριστουγεννιάτικη δράση

                          "Η βαλίτσα των Συναισθημάτων"

 Είναι μια καθημερινότητα στο νηπιαγωγείο μέσα από τις δράσεις που γίνονται να προσπαθούμε να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα μας. Πετυχαίνοντας το αυτό, μπορούμε ευκολότερα να περάσουμε στο επόμενο στάδιο, που είναι αυτό της έκφρασης και της εξωτερίκευσης των συναισθημάτων. Για να έχουμε  καλή ψυχική υγεία απαιτείται να έχουμε την δυνατότητα να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας, έτσι ώστε να μπορούμε να μοιραζόμαστε τη χαρά μας και να την βιώνουμε έτσι σε μεγαλύτερο βαθμό αλλά και να αλαφρώνουμε το βάρος που νιώθουμε , εξαιτίας αρνητικών συναισθημάτων και να τα ξεπερνάμε πιο εύκολα.
 Η "βαλίτσα των συναισθημάτων" εξυπηρετεί αυτούς ακριβώς τους σκοπούς. Εξήγησα στα παιδιά ότι μέσα στην βαλίτσα θα αφήσουμε όλοι τα έντονα συναισθήματα που νιώσαμε το 2017, θετικά και αρνητικά, για να το αποχαιρετήσουμε και να νιώσουμε έτοιμοι να υποδεχτούμε το νέο χρόνο. Σε αυτή μας τη δράση βοηθοί μας είναι οι γονείς των παιδιών, οι οποίοι ενημερώθηκαν σχετικά σε πρόσφατη συνάντηση μας. 
 Όλοι οι μαθητές πήραν σπίτι τους την πρώτη ημέρα που ξεκίνησε η δράση το βιβλίο με τα συναισθήματα.  Πρόκειται για το εφτασέλιδο που φαίνεται στη φωτογραφία, το οποίο φροντίσαμε να υπογράψει κάθε παιδί για να το αναγνωρίζει. Τίτλος του εξώφυλλου: "Μια χρονιά αποχαιρετώ, με συναισθήματα ένα σωρό.
Το 2018 να έρθει ανυπομονώ".

Τα επόμενα φύλλα είναι αυτά που θα χρειαστούμε τη βοήθεια των γονέων , οι οποίοι κλήθηκαν να συζητήσουν με τα παιδιά τους και να καταγράψουν αυτά που θα τους πουν, για κάθε συναίσθημα  στο χαρτί. Θα ανακαλέσουν στην μνήμη των παιδιών τους στιγμές που είχαν βιώσει αυτά τα συναισθήματα, αν δεν μπορέσουν να το κάνουν τα παιδιά μόνα τους. Ακόμα κι αν χρειαστεί οι γονείς να τους τα θυμήσουν και πάλι όφελος έχουν τα παιδιά, γιατί θα αναγνωρίσουν το όνομα όσων ένιωσαν.

 Πριν ξεκινήσει η δράση μας είχα ρωτήσει τα παιδιά να μου πουν τα χρώματα που θα έπαιρναν κάποια συναισθήματα αν γινόταν. Μου απάντησαν: 
ΧΑΡΑ- ροζ και κόκκινο
ΛΥΠΗ- μαύρο, μοβ και μπλε
ΦΟΒΟΣ- γκρι
ΘΥΜΟΣ- κιτρινο και πρασινο
ΑΓΑΠΗ- κόκκινο
ΣΤΕΝΑΧ¨ΩΡΙΑ- πορτοκαλι.
 Η διαπίστωση ότι τα συναισθήματα θα μπορούσαν να έχουν όλα τα χρώματα ήρθε αβίαστα γι αυτό κι εμείς αποφασίσαμε και χρωματίσαμε την βαλίτσα με πολλά χρώματα. Χρησιμοποιήσαμε δαχτυλομπογιές και μαρκαδόρους.

                       ΕΤΟΙΜΗ Η ΒΑΛΙΤΣΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.

 Η βαλίτσα έχει ξεκινήσει τις επισκέψεις της και κάθε μέρα ένας μαθητής με κλήρωση την παίρνει σπίτι για να βάλει μέσα τα συναισθήματα μιας χρονιάς, της χρονιάς που πέρασε. Τα συναισθήματα και όλα αυτά που θα έχουν γραφτεί στα βιβλιαράκια θα τα διαβάσουμε όλοι μαζί την τελευταία ημέρα, πριν κλείσουμε για τα Χριστούγεννα, για να αποχαιρετήσουμε με την ευκαιρία και τον χρόνο που φεύγει.

Έναρξη χριστουγεννιάτικων δράσεων.

                                "Ο σάκος των ευχών"

Η τρίτη χρονιά είναι η φετινή, που ο σάκος των ευχών επισκέπτεται τα σπίτια των μαθητών και επιστρέφει γεμάτος ευχές, ζωγραφιές και κουμπάκια, αναμνηστικά της δράσης.

Η δράση ξεκίνησε αυτές τις ημέρες προκειμένου να προλάβουν όλα τα παιδιά του τμήματος να πάρουν στο σπίτι τους τον σάκο. Οι ευχές όλων θα διαβαστούν και θα τις πάρουμε μαζί μας φεύγοντας την τελευταία μέρα, πριν κλείσουμε για τα Χριστούγεννα.

Ομαδική εργασία: Το λιομάζεμα

                           (χαρτοκοπτική-κολάζ-ζωγραφική)

Οι αμφορείς των Παναθηναϊκών αγώνων

Το θέμα της εβδομάδας που κύλησε ήταν η Ελιά και τα παράγωγα της. Εκτός από τη διαδικασία της συγκομιδής και της παραγωγής του λαδιού, αναφερθήκαμε και στην Αρχαία Ελλάδα, στους Παναθηναικούς Αγώνες, όπου οι αθλητές επιβραβεύονταν με στεφάνια αγριελιάς, τους κότινους και έπαιρναν και έναν αμφορέα δώρο, γεμάτο με ελαιόλαδο. Ο αμφορέας από τη μια πλευρά απεικόνιζε την προστάτιδα της πόλης, θεά Αθηνά και από την άλλη είχε εικόνες από τα αγωνίσματα. 

Οι μαθητές λοιπόν έγιναν αθλητές της αρχαίας Ελλάδας και αγωνίστηκαν στο τρέξιμο, στο ακόντιο και στη σφαίρα στην αυλή του σχολείου. Στην συνέχεια ετοίμασαν τους αμφορείς - βραβεία τους.

Οι αμφορείς ζωγραφίστηκαν με στιγμιαίο καφέ και νερό για να αποκτήσουν την όψη της παλαιότητας και επάνω μετά τα παιδιά επέλεξαν και σχεδίασαν με μαρκαδόρο ένα από τα αθλήματα που πήραν μέρος.

Tα καφάσια πάνε κι έρχονται...και τα χαμόγελα επίσης!!!

O Eρμάλ μας παρουσίασε με χαρά το Καφάσι της Ζωής του. Μόνος του επέλεξε τα αντικείμενα που έβαλε μέσα και οι φίλοι του τον βοηθούσαν να μάθει τα ονόματα τους, μιας που ο ίδιος δυσκολεύεται λιγάκι με την γλώσσα μας.

Ο Παναγιώτης περήφανος έδειχνε τα αντικείμενα που είχε φέρει. Δεν ξεχνούσε να αναφέρει για το καθένα, αν τα χρησιμοποιεί τώρα ή αν είναι από "παλιά". Την παράσταση έκλεψε η φωτογραφία με τον μπαμπά του, που τον ταΐζει τη "γαλατούνα " του. 

 Η Μαρία μας που φορούσε στο μωρό της το ζιπουνάκι, το δικό της, απο τη βρεφική της ηλικία. Τώρα μεγάλωσε, δεν της κάνει.

"Εδώ Πολυτεχνείο"

 Μία ομαδική ζωγραφιά προκειμένου να αποτυπώσουν τα παιδιά στη μνήμη τους τις πληροφορίες που άκουσαν.

Όσο μεγάλη και να είναι η καταιγίδα , εμείς θα περιμένουμε το ουράνιο τόξο.....

  Ο σκοτεινός ουρανός, τα μπουμπουνητά και η πολύ έντονη βροχόπτωση της ημέρας, σε συνδυασμό με μια λάμπα που τρεμόπαιζε, επηρέασε τη διάθεση των μικρών μου μαθητών. Η Κ. μας εξομολογήθηκε ότι φοβάται τις καταιγίδες και ακούγοντας την βρέθηκαν πολλά παιδιά που παραδέχτηκαν το ίδιο. 
 Εννοείται πως το πρόγραμμα μας άλλαξε πορεία και καθίσαμε στην ολομέλεια για να μιλήσουμε. Μέσα από ερωτήσεις που έκανα στα παιδιά καταλήξαμε στο ταξίδι του νερού και στην κυκλική  διαδρομή που ακολουθούν οι σταγονίτσες που πέφτουν από τα σύννεφα, μέχρι να ξανανέβουν πάλι ψηλά.
Το ουράνιο τόξο ακούστηκε πολλές φορές στις απαντήσεις των παιδιών, ότι βγαίνει μετά τη βροχή και πρότεινα να ντυθούμε  όλοι ουράνια τόξα και μόλις τελείωνε η καταιγίδα που είχε ήδη πλημμυρίσει την αυλή μας να βγαίναμε έξω. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν. Οι φοβίες μπήκαν στην άκρη εξαρχής και έπιασαν όλοι μαρκαδόρους και ψαλίδια για την κατασκευή τους.
 Σταθήκαμε τυχεροί και την ώρα που σχολάσαμε η βροχή είχε σταματήσει. Ο ουρανός παρέμενε σκοτεινός βέβαια αλλά μέσα σε αυτή τη μαυρίλα ξεπρόβαλαν τα νηπιάκια, φορώντας τα ουράνια τόξα τους χαμογελώντας και φτιάχνοντας σε όλους την διάθεση.

Υποθέσεις της φαντασίας ....για να καταλήξουμε στην σκληρή πραγματικότητα της 17ης Νοεμβρίου του 1973

 Τη "Ντενεκεδούπολη" της Ευγενίας Φακίνου διαβάσαμε προκειμένου να κάνουμε μια εισαγωγή στα ιστορικά γεγονότα της ημέρας του Πολυτεχνείου.
 Οι ήρωες του βιβλίου είναι ντενεκεδάκια που ζουν ήρεμα στην πόλη τους, ώσπου εμφανίζεται ένας ντενεκές λαδιού αποφασισμένος να τους κυβερνήσει με τη βία και το κάνει.   Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου καθώς και τη συζήτηση μας, έθεσα στα παιδιά την ερώτηση: 
Σε ποια άλλη πόλη, με ποια αντικείμενα θα μπορούσε να συμβεί αυτο; Ποιος θα ερχόταν και θα ήθελε να αναλάβει με τη βία την αρχηγία της πόλης;

- Σε μία πόλη από βάζα, αρχηγός θα ήθελε να γίνει το βάζο με τα λουλούδια.
-Σε μία πόλη από ξύλινα τουβλάκια, το πράσινο τουβλάκι είναι αυτό που θα αναλάμβανε την εξουσία με το ζόρι.
-Σε μια πόλη από βιβλία, το βιβλίο με τα ζώα.
-Σε μια πόλη από λουλούδια, η Μαργαρίτα.
-Σε μια αμαξό-πολη, από παλιά αυτοκίνητα, ένα κόκκινο τρακτέρ θα ήθελε να κυβερνήσει.
-Σε μία πόλη από πετσέτες, στη πετσετό-πολη, το μπουρνούζι.
-Ένα άσπρο παζλ, χωρίς ζωγραφιές, θα ήταν αυτό που θα ασκούσε εξουσία με τη βία στη πόλη των παζλ.
-Στην καπελού-πολη, ένα καπέλο σε κουτί στρογγυλό.
-Στην μαξιλαρό-πολη, ένα μαξιλάρι ύπνου.
-Στην φορτηγού-πολη, ένα φορτηγό που κουβαλάει ζώα.
-Σε μια χάρτινη πόλη, ένα λευκό χαρτί που ζωγραφίζουμε.
-Σε μια πόλη από μπότες, οι μπότες της ιππασίας θα γινόντουσαν αφεντικά.
-Τέλος σε μια πόλη από παράθυρα, θα εμφανιζόταν ένα τζάμι παραθύρου και χωρίς τη θέληση των άλλων παραθύρων θα αναλάμβανε την εξουσία. 

 Δυστυχώς όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβη στη φαντασία μας. Σε μια πόλη ανθρώπων, εμφανίστηκε ένας στρατιωτικός και ανέλαβε την εξουσία με τη χρήση όπλων.

"Βουτιές" στο Φθινόπωρο.

 Τα νηπιάκια κλήθηκαν να μαζέψουν φθινοπωρινά φύλλα από τις εξορμήσεις που κάνουν εκτός σχολικού ωραρίου και να τα φέρουν για να κάνουμε κατασκευές. Οι έντονες βροχοπτώσεις των ημερών δεν επέτρεψαν στα παιδιά να το κάνουν γι αυτό κι εμείς αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε φύλλα μόνοι μας.

 Τέσσερα χρώματα, τέσσερα ρολάκια απο χαρτί υγείας και τέσσερις μαθητές κάθε φορά στο τραπέζι να σφραγίζουν φύλλα στο χαρτί τους.
 Στόχος ήταν να ξαπλώσουμε πάνω στα φύλλα. Φύλλα αληθινά όμως δεν είχαμε. Το ερώτημα που τέθηκε ήταν πως θα μπορούσαμε να ξαπλώσουμε πάνω σε ένα φύλλο χαρτιού. Μα φυσικά βγάζοντας φωτογραφίες. Η απάντηση ήρθε από την Αλίκη, νήπιο. Τα μοντέλα του 9ου Ν/Γ Περάματος, πλέον στήνονται με άνεση προκειμένου το αποτέλεσμα να είναι το επιθυμητό.

 (Για την επόμενη μας κατασκευή θα περιμένουμε να μαζευτούν αληθινά φυλλαράκια.)

Το καφάσι του Νίκου και Της Όλγας

 Άλλοι δύο μαθητές μοιράστηκαν μαζί μας αντικείμενα, που επέλεξαν οι ίδιοι και που αφορούν την καθημερινότητα τους στις μέρες μας  αλλά και όταν ήταν μικρότερης ηλικίας.

 Ο Νίκος ξεκίνησε τη παρουσίαση με το αγαπημένο βιβλίο του με ζωγραφιές και η Ολγα με την πασχαλίτσα της, το νέο της λούτρινο.

Έχουν μείνει πλέον λίγα παιδιά για να ολοκληρωθεί η δράση, παρά το γεγονός αυτό όμως, ακόμα ανυπομονούν όλα τους τη στιγμή που θα γίνει η επόμενη κλήρωση καθώς και τη στιγμή που θα ξανακοιτάξουν τα αντικείμενα και θα επιλέξουν αυτό που τους έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. 
 Μόνο το χαμόγελο της ικανοποίησης στο πρόσωπο του παιδιού που κληρώνεται κάθε φορά, η χαρά στα μάτια του αλλά και το χειροκρότημα και οι επευφημίες των συμμαθητών του, που ήρθε πλέον η σειρά του, είναι αρκετά για να θεωρηθεί ότι η συγκεκριμένη δράση έβαλε ένα λιθαράκι στην τόνωση της αυτοπεποίθησης τους.
 Κάθε φορά ο πρωταγωνιστής της ημέρας κάθεται στο καρεκλάκι της "κυρίας", βγάζει τα αντικείμενα από το καφάσι και ξεκινά την περιγραφή. Αγαπημένη στιγμή όλων μας όταν κρατά ένα από τα αντικείμενα και περνάει από όλους τους φίλους του για να το δουν από κοντά και να το αγγίξουν. Όλη η παρέα αποδέχεται όχι μόνο το παιδί που παρουσιάζει αλλά και τα προσωπικά του αντικείμενα. Πόσο μεγάλη ικανοποίηση, αλήθεια!!!

"Βόλτα στη βροχή"

  Τον πίνακα "Βόλτα στη βροχή", του Μπουράνη παρατηρήσαμε και προσπαθήσαμε να ετοιμάσουμε ομαδικά έναν πίνακα...που να του μοιάζει.

"Το παιδί με το κουλούρι"

Τον πίνακα του Διαμαντή Διαμαντόπουλου, "Το παιδί με το κουλούρι" προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε στα χαρτιά μας. Έχοντας ήδη ετοιμάσει τα δικά μας κουλουράκια, παρατηρήσαμε τον πίνακα και τραβήξαμε τις φωτογραφίες. Κάθε νήπιο άνοιξε μπροστά του ένα βιβλίο της επιλογής του και πήρε και το κουλούρι του. Οι λήψεις των φωτογραφιών ήταν διασκεδαστικότατες και τα κουλουράκια δε νοστιμότατα.

Στην συνέχεια με νερομπογιές ζωγράφισαν το φόντο, το οποίο, μιας που αποτελούσε το δωμάτιο που βρισκόταν το παιδί του πίνακα, έδωσε την ευκαιρία στα νηπιάκια να σχεδιάσουν το δικό τους δωμάτιο.