Το δρώμενο της Δρακοκτονίας από τον Αι Γιώργη.

 Παρατηρώντας στον υπολογιστή την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και με αφορμή την γιορτή του, που ήταν πριν από λίγες ημέρες, τρία ήταν τα βασικά στοιχεία που εντόπισαν τα παιδιά. Αναφέρθηκαν στον Άγιο Γεώργιο, ο οποίος σε όλες τις εικόνες ιππεύει ένα άσπρο άλογο και με τη λόγχη του σκοτώνει έναν δράκο. Επιπλέον στις περισσότερες εικόνες φαίνεται μια κοπέλα στο βάθος , που φοράει στέμμα.

 Σύμφωνα  με την παράδοση λοιπόν, ο δράκος φρουρούσε το νερό μιας πηγής και δεν άφηνε τους κατοίκους να υδρευτούν αν δεν του έδιναν βορά κάθε φορά έναν άνθρωπο. Είχαν γίνει πάρα πολλές προσπάθειες εξόντωσης του δράκου, χωρίς όμως να υπάρχει αποτέλεσμα. Έτσι οι κάτοικοι της περιοχής αποφάσιζαν με κλήρο ν ποιο θα είναι κάθε φορά το θύμα του θηρίου. Κάποια στιγμή ο κλήρος έπεσε και στην βασιλοπούλα, η οποία όμως σώθηκε από τον Άι Γιώργη. Ο Άγιος, με τη βοήθεια του Θεού, κατάφερε να σκοτώσει τον δράκο. Αυτό ακριβώς το στιγμιότυπο είναι που απεικονίζεται στην εικόνα του Αγίου.

 Ακολουθούν οι ζωγραφιές που έκαναν τα παιδιά αμέσως μετά τη παρατήρηση των εικόνων και τη συζήτηση στην ολομέλεια.

 Δεν μείναμε όμως μόνο στις ζωγραφιές!!!

 Κάνοντας μια μεγαλύτερη αναζήτηση στον παγκόσμιο ιστό, ακακάλυψα ότι όχι μόνο στη χώρα μας, τιμούν τον Αι Γιώργη, με διάφορα δρώμενα. Σε ένα χωριό των Σερρών, το Νέο Σούλι, κάθε χρόνο, την ημέρα της γιορτής του Αγίου, γίνεται αναπαράσταση της Δρακοκτονίας και στην συνέχεια ακολουθεί παραδοσιακό γλέντι για όλους τους παρευρισκόμενους. Ένας νέος του χωριού, παριστάνει τον Άι Γιώργη, πάνω στο άσπρο άλογο, που καταφθάνει και σκοτώνει τον δράκο-κατασκευή. To παρακάτω βίντεο είναι απόσπασμα απο το Youtube.( https://www.youtube.com/watch?v=ZCOCSbY8_Fw)

 Λίγες ημέρες μετά την γιορτή του Αγίου, παρουσιάσαμε το δρώμενο της Δρακοκτονίας. Τα αγόρια του τμήματος ετοίμασαν τα άσπρα άλογά τους και τη λόγχη.

 Οι δράκοι επέλεξαν μια μάσκα, που ζωγράφισαν κι έκοψαν και οι βασιλοπούλες ετοίμασαν το στέμμα τους.

 Την βρύση την ετοίμασα η ίδια, χωρίς την βοήθεια των παιδιών, μιας που δεν υπήρχε το περιθώριο του χρόνου για κάτι τέτοιο. 

 Αξίζει να αναφέρω εδώ ότι τα ίδια τα παιδιά πρότειναν να πάρουν τον ρόλο του δράκου και να μην είναι μια ομαδική κατασκευή.

 Και ξεκίνησαν οι πρόβες.....

Συζητήσαμε και αφού είχαν μάθει τον μύθο, αποφάσισαν τα νήπια τα λόγια που θα έλεγαν.  
 Ενδεικτικά για να δείξουμε το δρώμενο, το βιντεοσκόπησα λίγο πριν μπουν οι καλεσμένοι μας. Παρακολουθήστε το!!!!!!!!

 Οι ρόλοι εναλλάσονταν από τους ηθοποιούς. Είχαμε συνολικά 8  διαφορετικούς Αι Γιώργηδες, 7 βασιλοπούλες και 7 δράκους.
Όμως δεν περιοριστήκαμε  μόνο στην αναπαράσταση του εθίμου. Θελήσαμε να γλεντήσουμε, όπως ακριβώς κάνουν στο Νέο Σούλι Σερρών. Έτσι βρήκα, με τη βοήθεια  του χοροδιδάσκαλου μου Θοδωρή Σουγκλάκου, ένα παραδοσιακό τραγούδι από το συγκεκριμένο χωριό και αυτή τη φορά οι μαθητές μου δεν επέδειξαν τόσο τις χορευτικές τους ικανότητες, όσο τις τραγουδιστικές τους. Χορεύοντας σε κύκλο, άκουγαν το τραγούδι κι επαναλάμβαναν τα λόγια του. Σε διαφορετική εκτέλεση από αυτή που μάθαμε, μπορείτε να ακούσετε το συγκεκριμένο τραγούδι, πατώντας τον σύνδεσμο. https://www.youtube.com/watch?v=MJtX93LJi_s

 Για άλλη μια φορά, τα ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΜΟΥΤΡΑΚΙΑ μου (αυτό στην κυριολεξία, γιατί στις πρόβες αλλά και την ημέρα της παρουσίασης, γελάσαμε πάρα πάρα πολύ) με έκαναν να νιώσω πολύ περήφανη.

 Θερμά συγχαρητήρια στους  θαρραλέους Άγιους Γιώργηδες, στους τρομακτικούς δράκους και τις φοβισμένες βασιλοπούλες!!!

                          💗💗💗💗💗

                             💗💗💗💗

                                💗💗💗

                                                                     💗💗
                                     💗

"Τα χρωματιστά δέντρα και τα χρωματιστά πουλιά"

  Ένα ομαδικό κολάζ έγινε η αφορμή να δημιουργήσουμε την παρακάτω ιστορία. Τα παιδιά επέλεξαν για ήρωες ένα κορίτσι, την Πρασινοσκουφίτσα και μία αλεπού. Σκηνικό θα είναι το χρωματιστό δάσος που δημιούργησαν και ως πρόβλημα πρότειναν, να γίνει σεισμός. Διαβάστε παρακάτω την ιστορία μας.


"Μια φορά κι έναν καιρό, σ'ένα χρωματιστό δάσος ζούσε ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Πρασινοσκουφίτσα. Την φώναζαν έτσι γιατί φορούσε συνέχεια ένα σκουφί, το οποίο είχε πλέξει μόνη της από πράσινα χόρτα και φύλλα. Φορούσε κι ένα πράσινο φόρεμα.
 Στην Πρασινοσκουφίτσα άρεσε πολύ να παίζει με τα φύλλα και το γρασίδι, να παίζει με τα ζωάκια, να πηγαίνει βόλτες στο δάσος, να ακούει τα πουλιά να κελαηδούν και να τα καλεί να έρχονται να καθήσουν στο χέρι της. Επίσης της άρεσε να κάνει πικ νικ και να φοράει γυαλιά ηλίου, να φτιάχνει ρουχα και παπούτσια από φύλλα για τα ζωάκια και να παίζει μαζί τους μπάλα.
 Ώσπου μία μέρα έγινε σεισμός. Η Πρασινοσκουφίτσα εκείνη τη στιγμή έπαιζε με τα χορτάρια. Ξαφνικά άρχισαν να κουνιέται η γη και τα δέντρα, να πέφτουν φύλλα και οι φωλιές των πουλιών και να σπάνε κλαδιά. Τα ζώα όλα είχαν φοβηθεί και έτρεχαν να κρυφτούν στη φωλιά τους. 
 Το μικρό κορίτσι δεν είχε ξαναζήσει σεισμό και δεν ήξερε τι συνέβαινε.Φοβήθηκε παρα παρα πολύ και άρχισε να τρέχει και να πανικοβάλλεται. Εκείνη τη στιγμή την συνάντησε η γριά αλεπού και την ρώτησε: Γιατί πανικοβάλλεσαι; Σεισμός έγινε.
Η Πρασινοσκουφίτσα δεν είχε ξανακούσει αυτή τη λέξη και ρώτησε τι σήμαινε αυτό. "Όταν κουνιούνται οι πλάκες που βρίσκονται βαθιά μέσα στη γη, τότε κουνιόμαστε κι εμείς. Δεν πρέπει να φοβάσαι. Πρέπει όμως να σκύψεις εκεί που βρίσκεσαι και να βάλεις τα χέρια σου πάνω από το κεφάλι σου, για να προστατεύσεις το σώμα σου. Μόλις τελειώσει ο σεισμός, τότε θα σηκωθείς και θα τρέξεις σε ένα ξέφωτο μέσα στο δάσος" είπε η αλεπού.
 Η Πρασινοσκουφίτσα άκουγε πολύ προσεχτικά και ευχαρίστησε την καλή αλεπού για τις πληροφορίες που της έδωσε. Ο σεισμός είχε τελειώσει και η ζωή στο χρωματιστό δάσος κυλούσε πάλι ήρεμα".

Πεταλούδες μπήκαν στη τάξη μας...αλλά μας γύρισαν την πλάτη.

Γιατί άραγε? Τι κοιτάζουν οι πεταλούδες?
Τις απαντήσεις έδωσαν τα ίδια τα παιδιά-πεταλούδες.

Αλίκη-Κοιτάζω τα παιδάκια που παίζουν.
Αγγελιάννα- Κοιτάζω τη θάλασσα που κάνουν οι άνθρωποι μπάνιο.
Νικόλας- Το δάσος που είναι γεμάτο λουλούδια.
Θοδωρής- Τα προβατάκια που αρμέγει ο βοσκός.
Κων/νος Μ.- Έναν βάτραχο που χοροπηδάει.
Νικολέτα- Την παραλία που έχει φουσκωτά για πεταλούδες.
Κωνσταντίνα- Μια βασίλισσα σε ένα σπίτι.
Ράνια- Την πισίνα στη Κέρκυρα.
Ελισάβετ- Τον ήλιο που είναι στον ουρανό.
Μαρία- Τα αμάξια που είναι παρκαρισμένα.
Νικος Μπ.- Κοιτάζω τους ανθρώπους που φτιάχνουν κάστρα από άμμο.
Κατ. Πλ.- Τους ανθρώπους που κάνουν ιππασία.
Αντωνία- Ωραίες ζωγραφιές που έκαναν παιδιά από άλλο σχολείο.
Παναγιώτης- Κοιτάζω την άμμο με τα σχέδια.
Νίκος Π. -Μια καινούρια φίλη πεταλούδα.
Αμέλια- Τα λουλούδια που είναι χαρούμενα.
Κων. Β.- Ένα κάστρο με ιππότες.
Ειρήνη- Τις μέλισσες που παίρνουν το νέκταρ από τα λουλούδια.
Κατ.Πρ.- Ένα ποταμάκι με ψαράκια.
Όλγα- Ένα βουνό με ανθρώπους που σκάβουν.

Για του λόγου το αληθές...ακολουθούν φωτογραφίες με τις πεταλούδες, με τη γυρισμένη πλάτη.

"Η ορχήστρα των χωμάτων" στο σχολείο μας.

 Με πολλή μεγάλη ανυπομονησία, χαρά και ενθουσιασμό, υποδεχτήκαμε σήμερα στον χώρο μας την εμψυχώτρια του προγράμματος "Οι κηπουροί εξερευνητές", από την ομάδα "Η Ορχήστρα των χωμάτων". Το πρόγραμμα ξεκίνησε με ομαδικά παιχνίδια συνεργασίας και συνεχίστηκε έξω στην αυλή, όπου τα παιδιά έγιναν εξερευνητές του περιβάλλοντος χώρου και με τους μεγεθυντικούς τους φακούς, προσπαθούσαν να ανακαλύψουν και να παρατηρήσουν, όσα δεν βλέπουμε με γυμνό μάτι. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώθηκε στην αναζήτηση εντόμων.
 Η συνέχεια του προγράμματος ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική για τα νηπιάκια μου, μιας που περάσαμε μέσα στην αίθουσα και ξεκίνησε η ενασχόληση μας με τα φυτά και τα χώματα.
 Αρχικά τα παιδιά αφού παρέλαβαν στα χέρια τους ο καθένας το δικό του γλαστράκι, κλήθηκαν ακολουθώντας συγκεκριμένες οδηγίες να ξεκινήσουν τη διαδικασία μεταφύτευσης του λουλουδιού τους σε μεγαλύτερο γλαστράκι. Έβγαλαν το φυτό από το μικρό γλαστράκι,  έβαλαν με τα χεράκια τους λίγο χώμα στην μεγάλη γλάστρα τους και μετά πρόσθεσαν χώμα , ώσπου να γεμίσει η γλάστρα τους. 
 Ολοκληρώνοντας τη μεταφύτευση, ξεκίνησαν την κατασκευή της κάμπιας τους. Προηγουμένως όμως, έπρεπε να ανακατέψουν το χώμα με τους σπόρους του γρασιδιού που είχε ρίξει η εμψυχώτρια. Θεωρώ ότι εκείνη ήταν η στιγμή της απόλυτης ευτυχίας τους😊😊😊😊. Η όλη διαδικασία κράτησε το ενδιαφέρον των παιδιών αμείωτο και το αποτέλεσμα ήταν άκρως ικανοποιητικό για όλους.

Ευχαριστούμε πολύ την Ορχήστρα των χωμάτων και πιο συγκεκριμένα τη κα Λίνα, για την όμορφη παρουσίαση.